Analyse

Ik ben gefascineerd door het beroep van mijn gaste. Eindelijk is het eens van gekomen samen koffie te drinken. De afspraak stond al een heel tijdje gepland, vroeg dit jaar, maar er kwamen wat kinken in de kabel. Maar nu is het er toch van gekomen. Tijd om samen eens bij te babbelen. Over koetjes en kalfjes, maar ook wat ons zoal is overkomen en ons bezighoudt. Mijn gaste is analist.  Als ik niet zou weten dat zij bij de politie werkt zou ik daarbij denken aan iemand die in de paramedische sector aan de slag is. Niet dat ik daarbij een concrete voorstelling heb, maar wel een beeld van een laboratorium met borrelende retorten, mensen met veiligheidsbrillen op die stoffen determineren, verbanden leggen en verschillende bloedwaardes bepalen. Iets wat ik alleen van films en ziekenhuis-tvseries ken.Van dat medium ken ik ook de profilor die in politieseries vaak al een deus ex machina vlak voor het einde een magnifieke conclusie uit de beschikbare data trekt waardoor de boef, hoe slim of gewiekst ook, alsnog tegen de lamp loopt en het hele rechercheteam trots weer een succes op zijn palmares kan bijschrijven. Mij wordt duidelijk gemaakt dat ik dan toch een te romantisch beeld heb van haar werkzaamheden als analist. Daar gaat het minder om het oplossen van misdaden maar het speuren naar verbanden om preventief extreme ontwikkelingen te voorkomen.
Ik heb niet het idee dat er over mij een dossier wordt opgebouwd als zou het mij niet verbazen als er in Moskou toch wat gegevens van mij bekend zijn. Na zo’n 20 bezoeken aan Rusland en daarvoor nog de Sovjet-Unie en herhaaldelijke contacten met de Russische ambassade in Den Haag kan het haast niet anders dat men dat op de een of andere manier geboekstaafd heeft. Maar misschien heb ik ook daar weer een veel te spannend idee van, ook weer gevoed door mijn te rijke fantasie. Een fantasie die van mij een heel slechte analist zou maken, want daarvoor zou je toch een minder romantische inborst moeten hebben.