Amiens

Ik hoor vanochtend van het busongeluk dat een schoolklas in de buurt van Calais overkwam op weg naar Londen. Een dagje op en neer. Het zou mijn meug niet zijn. Later hoor ik dat die school deze dag tal van eendaagse uitstapjes organiseert. Naar Parijs, Keulen, Ieper.
Op mijn middelbare school organiseerden ze geen eendaagse tripjes. Wij gingen drie weken weg. Mijn kinderen, die jaren later op dezelfde school zaten, trokken voor een paar dagen naar Rome of bezochten in het kader van een uitwisseling de Russische zusterstad Pskov. Maar ik ging met een aantal klasgenoten drie weken weg. En dat was niks geen vakantietripje. Wij gingen aan het werk! Drie achtereenvolgende jaren bracht ik een deel van mijn zomervakantie door in het Franse Amiens. Het was in de vroege jaren ’60, lang voor de huidige Franse president Macron in die stad werd geboren, lang nadat Jules Verne er stierf.
In die drie weken knapten wij een parochiehuis en een seminarie op. Sloopten muren, schilderde deuren, vulden gaten, balanceerden op wankele ladders en overtraden elk veiligheidsvoorschrift dat maar te bedenken was, onhandige HBS-ers, die wij waren. Maar plezier hadden we. Op de een of andere manier had onze school contact met een Nederlandse priester die in Amiens werkte en in zijn parochie gingen wij aan de slag. Wij sliepen op veldbedjes in een van de zalen van het parochiehuis. Daar werd in een andere zaal voor ons door vrijwilligers van de parochie onder leiding van Mme Lepage de middagmaaltijd gemaakt. Moeders met dochters van onze leeftijd en daar werd ik voor het eerst verliefd. Colette Nicolas heette ze, maar ze heeft nooit geweten hoe zeer ik haar adoreerde. De avondmaaltijd gebruikten we bij Franse gezinnen, waar je alleen of met zijn tweeën naar toeging en je je moest zien te redden met je net verworven schoolfrans.
Vele jaren later ben ik met Gade nog eens in Amiens geweest. Liep weer langs het oude seminarie, het parochiehuis en het huis van Mme Lepage (Rue Dufour 24), maar durfde niet aan te bellen om te vragen of ze daar na al die jaren nog woonde.
Ik hoor dat er een bus naar Calais onderweg is, die de gestrande leerlingen ophaalt van hun vroegtijdige bestemming.