Afbouw

Ik ben langzaamaan mijn babsenbestaan aan het afbouwen. Babs staat voor buitengewoon ambtenaar burgerlijke stand. Ik ben een heleboel zaken langzaam aan het afbouwen. Bij heel wat dingen is het mooi geweest. Nee, ik leg het hoofd niet in de schoot, maar het geeft een zeker gevoel van opluchting om zonder veel verplichtingen verder te gaan. Niet meer te moeten, nauwelijks meer te hoeven, elk moment van de dag de vrijheid van het bestaan te voelen en een agenda te weten die naast de geregelde bezoeken aan therapeuten en medici alleen maar leuke dingen bevat. Koffie drinken hier, een koorrepetitie daar, maar geen vergaderingen meer of overleg dat toch nergens toe leidt.
Ik ben meer dan twintig jaar babs geweest. Mijn eerste benoeming stamt uit 1994. Hoeveel huwelijken in die jaren gesloten heb? Dat kan ik alleen maar schatten.Er waren jaren bij dat er wekelijks twee of meer waren, er waren jaren bij dat lichamelijk ongemak het aantal drastisch verlaagden. Het is lastig huwelijken te sluiten met een hartinfarct of een gescheurde achillespees.Maar op een gemiddelde van een per week kom ik toch wel en als we dan uitgaan van van 40 effectieve weken per jaar (een mens gaat tenslotte ook van tijd tot tijd op vakantie)  dan kom ik op zo’n 880 huwelijken en partnerschapsregistraties. En dan tel ik niet mee de huwelijken van vrienden en familie die ik sloot in Breda, Ubbergen, Amsterdam, Groesbeek, Overbetuwe, Leiden, Geldrop, Coevorden, Persingen en Beek.
890 paren, 1780 mannen en vrouwen. Regelmatig wordt ik in de stad nog toegeknikt door mij onbekende mensen. In de meeste gevallen is het een van mensen die ik in de echt verbond.
Nog hooguit een paar huwelijken te gaan. Over een paar maanden het laatste als zoonlief gaat trouwen en wie weet wordt ik door een bekende nog wel eens gevraagd hun huwelijk te sluiten, maar dat dan niet meer als vaste babs. Om aan het idee te wennen heb ik mijn Facebook-pagina al aangepast.