Er is een tijd geweest dat ik dacht enige invloed te hebben. Ik was tenslotte niet voor niets beleidsmedewerker bij een gemeente en met die pet op adviseerde ik het College van Burgemeester en Wethouders. Nu moet je je ook weer niet al te veel van zo’n advies voorstellen, want voordat het op de behandeltafel van B&W terechtkwam hadden tal van collega’s en boven mij gestelden ook een plasje gedaan over mijn advies, er een kanttekening bij geplaatst of omdat ze te druk waren met andere zaken er in goed vertrouwen en bijna blindelings een paraaf op gezet. Ik weet niet of dat nog zo is, maar er kon destijds heel wat tijd verstrijken tussen het moment dat je je advies schreef en het in min of meer ongeschonden vorm als beleid op de besluitenlijst terecht kwam en er tot uitvoering kon worden overgegaan. Ambtelijke molens maalden traag en op gewiekste wijze zorgde je er voor dat in de loop van de tijd je eerste gedachtespinsel uitgroeide tot een gewrocht besluit. Maar ik ben nu al jarenlang ontheven van mijn functie, ben een ambteloos burger geworden en de lijntjes naar de gemeente zijn allengs dunner en dunner geworden. Ik heb geen andere invloed meer dan eens per vier jaar mijn stem voor de gemeenteraad uit te brengen. Ben geen lid van enige politieke partij meer en heb daardoor ook maar bitter weinig in de melk te brokkelen. Dat is prima zo.
Gisteravond vergaderde ik met de leden van een werkgroep waar ik al jaren deel van uitmaak en die zich bezig hut met een alleraardigste maar verder ongevaarlijke culturele activiteit. Ik weet niet meer hoe het ter sprake kwam, maar voor ik het in de gaten had hoorde ik mij zelf een stellige mening verkondigen hoe de stad beter zou kunnen omgaan met het organiseren van en het uitvoering geven aan het beleid op literair gebied. Alsof er geen grotere problemen zijn. Maar even gloeide weer in mij het vuur van de betrokken beleidsambtenaar de ik ooit was. Maar ik realiseerde mij ook dat ik niets meer te zeggen had, dat dit een praatje voor de vaak was. Wat een rustgevende gedachte!
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Maar je hebt nog steeds een werkend toegangspasje Jan. Daarmee kun je nog je mening via een achterdeurtjes kenbaar maken!