Achterlicht

Een fiets moet goed zichtbaar zijn. Te vaak erger ik mij als automobilist aan een rijwiel dat geen of zeer summier verlichting voert. Zo’n bungelend ledje van niks aan een bagagedrager of erger nog aan de capuchon van de berijder of berijdster. Mogelijk geeft het de illusie van veiligheid, maar met illusies overleef je niet. Bij voorkeur hebben die slecht verlichte fietsers dan ook nog donkere kleding aan en is het altijd regenachtig weer als ik zo’n verkeersdeelnemer net op tijd, maar bijna te laat zie en ontwijk.
Mijn eigen fiets is uitgerust met een formidabele verlichting. Mijn voorlamp, direct aangesloten op de accu, is gelijk een zoeklicht van een luchtafweergeschut in oorlogstijd. Mijn achterlicht straalt een helder rood licht uit gelijk in het Reglement verkeersregels en verkeerstekens, artikel 35, lid 4 verordonneerd. Onlangs kreeg ik voor mijn verjaardag twee veelkleurige ledlampjes die ik op mijn ventielen kon schroeven. Een feeëriek verschijnsel, maar nu lees ik dat die illegaal zijn. Artikel 35, lid 6: “Er mogen niet meer lichten worden gevoerd op een fiets, door de bestuurder daarvan of door een achter de bestuurder gezeten passagier dan de in het tweede tot en met vijfde lid genoemde lichten.” En dat zijn alleen een voor- of achterlicht, dat niet eens op de fiets hoeft te zitten maar ook bevestigd mag worden op de borst, resp. rug van de bestuurder. Ik wacht een proefproces af.
Onlangs laadde ik mijn fietsaccu op. Maar bij het uithalen van de accu stootte ik tegen mijn achterlicht aan. Dat verschoof een paar millimeter. Op zich geen wereldschokkend nieuws, maar daardoor kon het aan- en uitknopje niet meer naar behoren functioneren. Op de meest onverwachte momenten ging het lichtje een en dan weer uit. Of als het aan was even onverwacht uit. En een achterlicht mag niet knipperen (art.35a, lid 2). Ik naar de rijwielhersteller. Ik kwam daar midden in zijn middagpauze aan en wilde al weer vertrekken toen hij naar buiten kwam. Ik vertelde hem mijn verhaal. Hij keek naar het lampje en constateerde dat het niet kapot was. Met enige snelle handgrepen drukte hij als de eerste de beste chiropractor het lampje weer in zijn fatsoen. “Gemaakt”, zei hij. Ik wenste hem een prettige verdere pauze toe.