Bandenwissel

Deze week zal het over een paar dagen warmer dan 25º worden. Ik heb de afspraak voor mijn bandenwissel dan ook goed gepland. Vanmiddag zijn mijn winterbanden door de garage vervangen door de ‘gewone’ banden. Niet dat met de kwakkelwinter die achter ons ligt de winterbanden echt nodig waren geweest, maar in dit soort gevallen kies ik voor misschien wat overbodige zekerheid. Precies op de geplande tijd meld ik mij bij de chef-monteur, die mij groet met mijn naam. Voor de zekerheid vraagt hij of mijn winterbanden weer in de opslag moeten. Ik was vergeten dat op het afsprakenformulier aan te geven, maar dat kan, tegen betaling uiteraard, alsnog ter plekke geregeld worden. Door die geregelde bandenwissel lijkt de tijd nog sneller te gaan dan dat die uit zich zelf al doet. Voor je het weet krijg ik weer een oproep van de garage dat het er weer de hoogste tijd voor is.
Ik moet nu een uur kapot zien te slaan. Zo veel tijd is er voorde wissel nodig. Ik word gewezen op een mistroostig hok, waar ik kan wachten. Er is weliswaar een koffieautomaat, maar buiten is de zon al aan het oefenen voor de mooie dagen die gaan komen. Tegenover de garage, aan de ander kant van de straat op de grens van stad en  park is een aangenaam terras bij een uitspanning, meer een grote kiosk, een monumentje. Je kunt er niet binnen zitten, maar het terras lokt,  zeker met dit weer. Ik installeer me en ik heb tenslotte niet voor niets het nieuwste boek van Esther Gerritsen meegenomen. Het komende uur zal ik vergezeld door eerst een cappuccino en later een spa rood, gekoesterd door de zon aan haar hand door het klooster dwalen dat zij als decor voor deze roman gekozen heeft. Een klooster dat in mijn belevenis grote gelijkenis vertoont met het klooster waar ik haar ooit op een retraitedag ontmoette.
Het uur vliegt voorbij. Het boek is nog lang niet uit, maar de banden zijn gewisseld. Voor ik vertrek maak ik nog een foto van het naambord van de kiosk: “Bij Harry”. Geen wonder dat ik zo thuis voelde.