Ik ben niet alleen de schrijver van deze dagelijkse stukje, nu al zo’n iets meer dan 2.700, maar ook de redacteur en corrector. En ik hoor nu al de besmuikte opmerkingen dat dat ook wel duidelijk te merken is. Mijn stukjes zijn ondanks mijn kritische blik toch nog geregeld behept met menig over het hoofd geziene tikfout. Mijn gepatenteerde tweevingersysteem doet mij toch vaak net naast de bedoelde toets slaan met als gevolg dat het woord toets er in eerste versie soms zo ypryd uit komt te zien. Net een toetsje te veel naar rechts aangeslagen. En ook betrap ik mij soms op het na jaren herlezen van een stukje op een taal- of stijlfout. Dat komt er van als je geen corrector hebt, laat staan een redacteur. Maar op die laatste zit ik eigenlijk niet te wachten. Mijn stukjes zijn wegwerpartikelen, voor eventjes zonder al te diepe boodschappen. Boodschappen doe ik bij Albert Heijn. Vanmiddag was ik daar lang op zoek naar granaatappelpitjes. Die stonden op het boodschappenbriefje dat ik van Gade had meegekregen. Maar ze waren voor mij niet te vinden. Op een gegeven moment waren er wel drie medewerkers in hun blauwe kieltjes voor mij aan het zoeken waar de schap met granaatappelpitjes was. Uiteindelijk bleken ze naast de blauwe bessen te staan, die ik kort daarvoor al in mijn wagentje had gelegd.
Toen ik met moeite mijn zware tas met boodschappen uit het winkelkarretje tilde, sprak de schrijfster S, die een paar straten verderop woont, mij aan en bood aan mijn tas naar mijn auto te dragen. Weigeren had geen zin en ik was direct echt de oude man die ik ben. Ze vertelde mij dat ze bezig was met een nieuw boek, maar ook dat haar vertrouwde redacteur die haar bij vier eerdere romans tot grote steun was geweest, bij haar uitgever vertrokken was. Met haar nieuwe redacteur liep het nog niet helemaal zoals zij zou willen. Het was nog wennen en eigenlijk veel meer dan dat.
Ik heb geen redacteur. Had ik er wel een dan zou die vast zeggen dat de overgang bij die regels over boodschappen wel erg abrupt en gezocht is. Maar ik hoef me niets aan te trekken van iemand die er niet is en laat het lekker staan.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links