Sociaal leven

Ze zeggen wel eens dat je met het ouder worden moet oppassen niet te vereenzamen. Nou heb ik al helemaal geen moeite om veel alleen te zijn. Mijn werkkamer, die die naam eigenlijk helemaal niet verdiend omdat ik nauwelijks nog werk heb, is een rustgevende biotoop met zijn luie leesstoel, zijn bureau met daarop een ongeordende bende waar ik meestal dat wat ik kwijt ben weer terug kan vinden. En er staan ook nog een te weinig gebruikte home-trainer. Ik ben daar graag. Alleen. Heerlijk. Zelden ontvang ik  hier bezoek. Maar dat betekent niet dat mijn sociaal leven op een laag pitje staat. Al gaat het wel met pieken en dalen, maar dat komt vooral door dat mijn therapeutische contacten zich lijken samen te klonteren. Deze week staat mijn agenda vol met namen die tot diverse contacten leiden. Een kleine opsomming.
Vandaag is J jarig, ik bel haar om haar te feliciteren. Ik word gebeld door een slecht Engels sprekende dame met veel ruis op de lijn die zegt namens Microsoft te bellen met de mededeling:”Your computer is in danger!” Als ik naar waarheid zeg dat ik geen computer heb, zegt ze dat mijn laptop gevaar loopt. Als ik jok dat ik die ook niet heb, hangt ze op. Ja, zo bouw je natuurlijk geen rijk sociaal leven op. Weer telefoon. Mijn diabetisch verpleegkundige over een bijstelling van de medicatie.
Hoe ziet mijn agenda er voor de rest van de week uit. Morgen ga ik naar mijn zwemclubje, dan naar mijn diëtiste en dan lunchen met F. Woensdag een behandelafspraak met S, direct daarna naar de fysiotherapeute en aansluitend naar de pedicure. Donderdag moet ik weer gekeurd worden voor een  passagiersgehandicaptenkaart, vrijdag weer zwemmen en nog met M bellen of die mogelijk op bezoek komt , zaterdag koffieclub en zondag op familiebezoek naar E. En dan ook nog elke dag een stukje schrijven, andere schrijfafspraken nakomen en boodschappen doen .
Als ik dat lijstje zo eens bekijk constateer ik dat er niks mis is met mijn sociaal leven. De therapeutische bezoeken hebben stuk voor stuk een aangenaam karakter. Ik kom nog regelmatig onder de mensen.
Soms begrijp ik niet dat ik ooit tijd had om te werken.