Damesbezoek

Een fiks aantal huizen in ons straatje zijn ‘verkamerd’. In plaats van dat een huis woonruimte biedt aan een gezinnetje of iemand alleen is het het pand opgedeeld in vier studentenkamer. Soms heb ik  het gevoel dat ik op een studentencampus woon. Er wordt dan ook door een aantal buren actie gevoerd om deze verkamering een halt toe te roepen. De bewoners van die kamers zijn toch op de een of andere manier passanten die zich niet of nauwelijks hechten aan de ander bewoners van de straat.
Onze woonsituatie, die van Gade en mij, staat haaks op die van de verkamerde panden. Ons bovenhuis dat vooral als mijn werkkamer dienst doet en soms ruimte biedt aan een terloopse logé is bij het buurhuis de woonruimte voor vier studentes, in ieder geval vier jonge vrouwen, waarvan er twee al bijna of helemaal arts zijn. In de loop der jaren heb ik met hen een plezierig maar terloops contact opgebouwd. Ik ken hen bij  name en we zijn geregeld gesprekspartners in een buurpraatje over het hek. Op geen enkele manier hebben wij last van hen. Integendeel, het zijn gezellige buurvrouwen. Komt misschien ook wel omdat drie van de vier op hoog niveau sporten en dat vergt een geregeld leven zonder luidruchtige studentikoze uitspattingen.
De contacten zijn zelfs zo dat Gade en ik gisteren bezoek kregen van de vier dames. Wie op het idee gekomen was eens samen koffie te drinken was niet meer duidelijk, maar gisteravond was het zo ver en kregen wij damesbezoek. Stipt op de afgesproken tijd meldden zij zich. Aan de keukentafel. Ik was de enige die koffie dronk, de rest beperkte zich tot thee of water. Ik genoot van het gezelschap. Uiteraard werden de beste wensen uitgewisseld en daarna een plezierige kout die overal en nergens over ging. Voor we het wisten waren we 2½ uur verder.
Er wordt veel geklaagd over de toenemende verkamering, maar kamerburen zoals de onze, daar kun je wel een hele straat van hebben.