Lettertje

Dit blog, net als alle andere, tik ik meestal in twee keer. Op de een of andere manier lukt het mij niet de eerste keer de tekst er ongeschonden en zonder tikfouten op te krijgen. En dan heb ik het nog niet over de taal- en stijlfouten. Het lukt mij haast niet ‘ik word ‘in een keer er goed op te krijgen. Dat gaat in 9 van de 10 gevallen via ‘ik wordt’, waarvan ik dondersgoed weet dat dat fout is. En neem nou dat woordje dat, acht woorden geleden. Dat kreeg pas zijn juiste spelling nadat ik eerst ‘der‘, toen ‘det‘ en in derde instantie pas het juiste ‘dat‘ had getikt. Voor het tikken gebruik ik maar twee van mijn tien vingers, maar gedurig slaan die twee mis, komen op een aanpalende letter terecht, soms zo heftig dat een woord als terecht er aanvankelijk als yrtrvjy uit komt te zien. Dan lijkt het of, zoals een enkele keer gebeurt, mijn kat over het toetsenbord is gelopen en in kattentaal mij een boodschap heeft willen achterlaten die ik niet begrijp.
In mijn arbeidzaam is het mij ook een enkele keer overkomen dat een gemeentelijke nota van mijn hand toch ontsierd werd door een foutje dat ook in het typoscript aan de aandacht van de mede-lezers was ontsnapt, maar in de definitieve versie er uit sprong als een vuurpijl in een verder donkere nacht.
Hoe ik op deze overwegingen kom? Zondag onthulde een wethouder het 22e literaire baken. Een tekst waarin de reiziger Loosjes gewag deed van het schone Nijmegen. In mijn blog van gisteren liet ik u kennismaken met dit fragment. Vanochtend een mailtje van een van mijn collega’s in de werkgroep. Zij constateerde een misgedrukte letter e in het woord ‘genoegen’. Dat zag er nu uit als ‘geno˜gen’. Een foutje dat het genoegen aanzienlijk dempte en waar wij bij de onthulling en masse over heen hadden gelezen. Maar er is actie ondernomen. Zeer binnenkort zal, zeer tot mijn genoegen, de ˜ vervangen worden door een juiste e en zal het genoegen weer compleet zijn.