Liedje

Ik mag graag een liedje zingen. Op de meest onverwachte momenten welt er een liedje in mij op, waarvan ik dan een of twee regels zing. Vaak zijn het geen toevallige liedjes, maar associaties met wat ik denk, zie, voel of beleef.  Zeker als ik op mijn fantastische driewieler rond rij kom ik er na een tijdje achter dat ik stil in mij zelf een liedje aan het zingen ben. Ja, de grap dat het maar goed is dat ik dat stil van binnen doe (haha) had ik zelf al gemaakt.
Er zijn vast wel neuro-wetenschappers die uit kunnen leggen waarom bepaalde indrukken nou net tot dat liedje leiden. Zelf probeer ik ook een verband te zoeken, maar eigenlijk lukt me dat nooit. Ik zing een bepaald liedje, maar heb geen flauw idee waarom nou net dat liedje. Het is ook nog eens zo dat als ik eenmaal zo’n liedje te pakken heb, het ook heel lang in mijn hoofd blijft door zingen. Het is geen potpourri van mij bekende wijsjes, maar een steeds herhalen van het zelfde deuntje. Natuurlijk zou ik er een esoterische draai aan kunnen geven en zeggen dat het een soort mantra zingen is, een zangmeditatie op basis van het populaire Nederlandse lied. Een soort neder-mantra. Maar dat is een veel te mooie voorstelling van zaken. Eigenlijk is wat ik beleef al vijfentwintig jaar geleden bezongen op een ‘Kinderen voor Kinderen-album’: “Ik word altijd wakker met een wijsje in mijn hoofd.” En verderop wordt gezongen dat dat een groot geluk is en dat je dag dan niet meer stuk kan. Het is een aanstekelijk wijsje dat tot meezingen nodigt. Probeer het zelf maar eens uit door hier op te klikken. Maken we er een interactief blog van met een stukje zelfwerkzaamheid.
Nu ik het stukje bijna af heb weet ik ook dat de rest van de dag dit melodietje in mijn hoofd zal blijven klinken. U bent gewaarschuwd.