Wegens succes herhaald. Door lijkt het wel op. Ongeveer een jaar geleden vroeg een overbuurvrouw die docente is op het ROC of ik niet eens iets aan een aantal klassen wilde komen vertellen over hoe het nu is om oud te zijn. Haar leerlingen worden opgeleid tot werkers in de ouderenzorg en het leek haar goed dat haar pupillen de kans kregen om niet allen over ouderen te praten, maar ook eens met een oudere te praten. Mijn bijdrage werd hogelijk gewaardeerd, door zowel docenten als leerlingen en wat nog belangrijker is, ik vond het geweldig een paar keer met een klas jongelui in de weer te gaan.
Vandaag, bijna een jaar later, was ik weer aan de beurt. Ging ik vorig jaar nog op een gewone fiets er naar toe, nu reed ik op een driewieler. Ik was niet alleen een jaar ouder, maar had er ook no twee door specialisten geconstateerde kwalen bij. Ik voldeed nog meer dan het vorig jaar aan het beeld van de kwakkelende oudere.
De klas zit op me te wachten en kijkt me verwachtingsvol aan. Ik begin met het woord OUD op het bord en vraag hen te associëren. Het valt op dat er vooral uiterlijke kenmerken worden genoemd; grijs haar, krom lopen,slecht zien, doof worden.Ik vertel dat er meer is en dan komen termen als geringe concentratie, geheugen verlies. Ik vertel mijn levensloop, uniek zoals elk levensverhaal uniek is. De meeste leerlingen hebben vragen voorbereid. Vragen van diverse aard. Maar ik laat ze ook nog mijn leeftijd schatten. Dat varieert van 60 tot 77. Die laatste heb ik de klas uitgestuurd.En we praten samen, want soms wordt het een echt gesprek, over de discrepantie (nee, dat woord heb ik niet gebruikt) tussen lichaam en geest. Het lijf gaat nog als een trage schildpad, maar de geest sprankelt als een snelle haas.
De eerste vraag is of ik een smartphone heb. Tot verrassing van de vragenstelster antwoord ik dat ik zelfs weet hoe ik hem moet gebruiken. De laatste vraag is wat ik van euthanasie vind.
Het is een inspirerend uurtje. Jonge mensen op de rand van het bestaan, met nog geloof in een toekomst.Dat geeft moed. Deze week nog drie groepen.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Jan je bent toch nog niet OUD??!!