Lui

Ik vraag me af of ik vandaag gewoon een lui dagje heb of dat ik ook zou kunnen zeggen dat ik mij als een meelevend burger van onze constitutionele monarchie met een parlementair stelsel heb betoond. Voor allebei is wat te zeggen. Laat ik de eerste stelling eens aan een nadere analyse onderwerpen. Ik ben op een voor mij normale tijd opgestaan, gedoucht en mij in mijn ochtendjas gehuld, ontbeten met een bordje muesli. Krant gelezen, kruiswoordpuzzel opgelost en toen mij voor de tv gezet. Na een tijdje mij toch maar helemaal aangekleed en twee Jehova-mevrouwen aan de deur te woord gestaan en niet bekeerd. Zij mij niet, ik hen niet. Boodschappen gedaan, maar vergeten nieuwe muesli te kopen, geluncht voor de tv en verder tv gekeken. Het is nu halverwege de middag, tijd om te gaan schrijven over dit luie dagje.
Het zou een echt lui dagje geweest zijn als ik op tv had gekeken naar een eerder opgenomen detective. Maar dat doe ik liever in het gezelschap van Gade. Nee, ik volgde vandaag de beraadslagingen in de Tweede Kamer rond het Regeerakkoord. Behoudens mijn boodschappenuitstapje en het deurgesprek met de getuigen volgde ik het politieke gekrakeel op de voet. Het was duidelijk dat de krijtlijnen tussen de coalitie en de rest nog eens duidelijk werden aangezet met een glimlachende informateur Gerrit Zalm, eenzaam in vak K, normaal de ophokplaats van leden van het kabinet die naar de Kamer zijn geroepen. Mark Rutte had af en toe moeite met de drie petten die hij vandaag op had. Hij was zowel minister-president van Rutte II, beoogd premier van Rutte III en ook nog leider van de VVD-fractie. Soms had de Kamer daar ook moeite mee en sprak hem aan als premier, terwijl ze het tegen de VVD-fractieleider hadden.
De diverse ingediende moties werden conform verwachting aangenomen c.q. afgeschoten. Niks geen verrassing. De Kamer ging over tot de orde van de dag.
Ik voel me achteraf toch meer een meelevende burger dan een luie pensionado.