Hennis

Je het onmogelijke voorstellen. Kan dat eigenlijk wel? Ja dat kan. Ik weet zeker dat ik niet uit eigen beweging zal kunnen vliegen door met mijn armen te wapperen. Maar ik zou me wel kunnen voorstellen dat ik het kan en als ik mijn ogen stevig dichtknijp kan ik zelfs voelen hoe dat voelt. Op eigen kracht je van de grond verheffen en dan om de St. Stevenstoren wat rondjes vliegen, ja zelfs de Eiffeltoren ligt binnen je bereik. En zo zijn er meer dingen te benoemen die op het oog onmogelijk lijken, maar toch voor te stellen zijn. Maar er zijn ook zaken die ik mij niet kan voorstellen. Ik kan mij niet voorstellen dat ik ooit een liberaal zou worden, en dan al helemaal niet een conservatief liberaal. Ik voel mij meer thuis in de sociaal-democratie. Maar dat is een stroming die in Nederland geen stevig politiek huis meer heeft. Ik heb mijzelf ook wel eens een sociaal-hedonist genoemd, al zou ik niet weten wat die zelf benoemde stroming nu precies zou inhouden. Maar een liberaal als in VVD, nee, dat kan ik mij niet voorstellen. Ik ken wel VVD’ers uit overtuiging, ik ken ook VVD’ers uit carrière-overwegingen, zelfs tot in mijn vriendenkring. Aardige mensen, maar politiek niet mijn habitat.
Maar laat ik mij het onmogelijke nou toch eens voorstellen en dat ik mij tot het door de VVD beleden liberalisme zou bekennen (Dat denken doet mij pijn als ik bedenk dat ik dan partijgenoot van Halbe Zijlstra zou zijn). Dan zou ik mij Hennis tot voorbeeld laten strekken. Ik zag gisteren grote delen van haar ‘verdediging’ in de Tweede Kamer. Een Tweede Kamer met kilo’s boter op zijn hoofd, die missies naar onder meer Mali had goedgekeurd en voor die uitzending groen licht had gegeven, maar nu deed voorkomen alsof zij dat allemaal veel beter gedaan zouden hebben. Geen onderscheid wilde maken tussen een oefening en dreiging. En Kamer die bezuinigingen op defensie geen strobreed in de weg heeft gelegd en nu een minister met pek en veren de laan uitstuurt, de handen in bebloede onschuld wassend. Een minister die toegaf aanvankelijk ‘knullig’ gereageerd te hebben op de rapporten maar helder en duidelijk haar antwoorden formuleerde en haar politieke verantwoordelijkheid uiteindelijk niet uit de weg ging.
Nee, ik zal waarschijnlijk nooit een liberaal worden, laat staan een VVD’er, maar Hennis mag van mij minister worden in het blijkbaar onontkoombare Rutte III.