Terraskoor

Bij mijn min of meer vaste lezers mag ik het bestaan van mijn zaterdagse koffieclub bekend veronderstellen. Geregeld memoreerde ik het bestaan van deze al meer dan een decennium bestaande vriendenclub die elkaar, onverplichtend,  zaterdagochtend in de koffiehoek van een plaatselijke boekhandel treft. Maar er is nog een clubje dat ik frequenteer. Eens in de veertien dagen kun je mij op woensdagmiddag vinden in een achterzaaltje van een café waar ik dan mij de longen uit het lijf zing in een smartlappenkoor. Dat longen uit mijn lijf is zo goed als letterlijk te nemen want de dirigente probeert ons herhaaldelijk te overtuigen van het feit dat harder niet altijd mooier is. Maar dat lijkt een boodschap aan dovemansoren, zo vaak wordt die herhaald. Het is tijdens  zo’n zangmiddag ook zelden stil, want een liedje is nog niet afgelopen of er breekt een hels gekakel los. Het lijkt wel of de zangprestatie door het volledige koor onmiddellijk van commentaar wordt voorzien. Het volume wordt bepaald door de alten en de sopranen. De inbreng van het handjevol mannen in deze kakofonie te verwaarlozen. Maar gezellig is het wel. Het koor heeft niet de ambitie om optredens te verzorgen en dat is maar goed ook. Je moet je eigen mogelijkheden naar waarde weten te schatten.
Mijn zangmiddag verloopt volgens een vast stramien. Ik ben ruim op tijd en drink mijn cappuccino. Langzaam komt ook de rest van de zangers en zangeressen, een ijdel omschrijving voor deze groep 50+-ers, binnen. We zingen een uurtje, waarin de alten de meeste aandacht van de dirigent krijgen. Logisch, de sopranen en mannen  zingen meestal de melodie en die is bij de meeste van deze liedjes meer dan bekend. Dan een pauze van een minuut of twintig, voor sommigen het hoogtepunt van de bijeenkomst en vervolgens het uur nog 40 minuten vol zingen.
Meestal ga ik dan huiswaarts, maar vandaag is het een zomerse dag in september. Reden genoeg om mij met een groot deel van het koor op het terras van het etablissement neer te vlijen en te genieten van de warme zon en het gezelschap. Ook zonder zingen is lid van een koor zijn een genoegen.