Regelmaat

Langzaam hervat het leven weer zijn gewone rustige loop. De kat heeft weer de hele nacht bij mij op bed geslapen. Na zijn vierdaagse uitstapje likt het wel of hij wat slaap moet inhalen. Het was wel fijn dat Harrie mij op zocht. Sliep ik niet alleen, nu Gade voor een volle week naar Terschelling is getrokken voor een week mediteren in stilte. Het contact beperkt zich tot een kort whatsappje met niet meer dan een wederzijds welterusten. Stilte is stilte. Ik heb een noodtelefoonnummer gekregen van iemand die daar zo nodig de contacten met het achterland onderhoudt. Alleen voor noodgevallen! Hopelijk overkomt mij niets, want wie moet dat mij bekende nummer bellen als ik daartoe niet meer in staat zou zijn.
Intussen ben ik vandaag druk geweest een aantal eetafspraken te maken. Ik ben drie avonden en een lunch onder de pannen. Zo’n weekje alleen is goed voor de sociale contacten.Ik ga eten bij Ex, bij Zoonlief en zijn lief, bij een vriendin en lunchen met S die tijdens onze vakantie een tijdje ( daar is ie toch weer) op Harrie heeft gepast.
Los van de afwezigheid van Gade is alles weer zo goed als normaal.Ik krijg een telefoontje van Neef die weer terug is van zijn Japanse vakantie en in wiens huis wij de voorbije weken logeerden. Met de complimenten hoe wij het huis beheerd hebben. Ik heb mij onmiddellijk bij hem aangemeld als vaste oppas voor het huisje en de bijbehorende huiskat Gijs als zij weer eens weg zijn, al is het maar een lang weekend.
Naast de eetafspraken is de week gelardeerd met een aantal bezoeken aan paramedici. De diëtiste zal niet helemaal tevreden zijn of het zou zo moeten zijn dat na al de Drentse fietstochtjes de geringe gewichtstoename te wijten danken is de toegenome spiermassa. Ja, ik ben een meester in het vinden van excuses. En wie weet kan de fysiotherapeute nog wat doen aan mijn rug.
Het is duidelijk, het leven van alledag hervat zijn loop.