Bosrand 17 The great Liao

Zelden ben ik op een vakantie honkvaster geweest dan nu. Meestal reden we tijdens de weken dat we weg waren nog zo’n 1.000 kilometer rondom de plaats van bestemming. We bezochten wat verder gelegen plaatsen of het fraaie zwemwater. Niet dat we er deze vakantie niet elke dag op zijn uitgetrokken. Integendeel. Elke dag pakten wij onze fietsen en maakten ons tochtje over de heide waar we elk paadje van knooppunt naar knooppunt nu wel hebben gehad. En maakten we geen tochtje dan gingen we toch naar het dorp voor de boodschappen en een kopje cappuccino dat geserveerd werd met een minuscule bolletje ijs. Kleine genoegens tijdens een mooie vakantie.
Vandaag pakten wij voor de tweede keer de auto. Op naar Assen, naar het Drents museum. Eigenlijk gingen we voor het werk op papier van Jan Sluijters, maar genoten ook van zijn schilderijen, met name dat van zijn dochter Lies. Ook bezochten we nog de hoofdtentoonstelling ‘The great Liao‘ over een lang verloren steppe-dynastie die zijn glorietijd ergens in West-Mongolië en omgeving tussen 1100 en 1300 had. Werkelijk een bijzonder fraai vorm gegeven expositie. Normaal heb ik het niet zo op tentoonstellingen die vooral gevuld zijn met grafvondsten.Een dooie boel, maar niet in Assen, waar je de indruk krijgt midden in het grote rijk van Liao te lopen.
Een van de nadelen van museumbezoek, en dat niet alleen in Assen, is dat ik na 1½ à 2 zalen geteisterd wordt door heel vermoeide benen. De verzuring slaat dan onverbiddelijk toe en zeker met een portie lage rugpijn verheugde ik mij maar zelden op het bezoeken van een museum. Maar daar is nu verandering in gekomen. Mijn opvouwbare scootmobieltje is een geschenk uit de hemel of beter uit de achterbak van onze auto. Zacht zoef ik door de zalen,behendig lift in, lift uit. Ik moet toegeven, het is geen gezicht een te dikke man op een te klein voertuigje. Zeker in het decor van deze tentoonstelling is het een anachronisme en lijkt het of ik op mijn toestelletje een tijd- en ruimtereis maak. Maar ik heb geen last van mijn benen of rug, want zitten en kijken gaat mij nog goed af.