Ex en ik hebben de goede gewoonte om rond het midden van de maand juli te vieren dat, waren we bij elkaar gebleven, we zoveel jaar getrouwd zouden zijn. Rond deze tijd werd twintig jaar na onze trouwdag ook onze scheiding ingeschreven in de registers van de burgerlijke stand. En zo ‘vieren’ we rond deze tijd deze verjaardagen. Dit jaar dus 47 jaar gelden getrouwd, 27 jaar geleden gescheiden. Maar ook na die scheiding zijn we elkaar nooit uit het oog verloren, laat staan dat we elkaar uit het hart gebannen hebben. Integendeel. Van Ex is ook de uitspraak dat liefde bestaat tussen mensen die elkaar wel vrij maar niet los laten. Probeer dat maar eens mooier en kernachtiger te formuleren.
Traditioneel is het ook zo dat we een en ander vieren met een etentje dat in de loop der jaren al verschillende vormen heeft gehad. Van een chique diner in een gerenommeerde gelegenheid tot een plezierige lunch in een daartoe geschikt etablissement. Het eten os voor mijn rekening en Ex heeft altijd een cadeautje voor mij bij zich. Jarenlang had dat iets te maken met golfen, maar sinds de tijd dat mijn stokken in andermans handen zijn overgegaan en voor mij de golfsport bestaat uit het kijken naar kanaal 14 van Ziggo-sport, verzon Ex steeds weer een ander geschenk. Dit jaar was het een heel bijzonder cadeautje, een oprechte verrassing. Wij hadden ons geïnstalleerd in het plezierige koffiecafeetje bij ons op de hoek, waar ze in een gezellig kneuterige ambiance uitstekende lunchgerechten serveren.Ex had een grote doos bij zich in vrolijk roze papier verpakt. Ik had geen flauw idee wat het zou kunnen zijn en pas toen ik het deksel opendeed zag ik vier kleerhangers. Kleerhangers?! Maar niet zo maar kleerhangers, het waren vier Nijmeegse knaapjes van hout met op elk van de vier een fraaie stilering van een van de Nijmeegse bruggen, de Waalbrug, de spoorbrug met de snelbinder, de brug die de Ooij in leidt en de Oversteek.
Vier bruggen. Het kenmerkende van een brug is dat ze altijd twee overkanten heeft, die door de brug met elkaar in contact komen. De symboliek en metaforen liggen, ook na 47 jaar voor het opscheppen.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links