Bergerac

Vorig jaar reed ik nog door Bergerac. Op weg naar mijn nicht en haar vrouw die midden in de Dordogne wonen op een steenworp afstand van Bergerac. Wij verbleven in een aanpalend departement, reden genoeg om op familiebezoek te gaan. Vandaag is Bergerac het het eindpunt van de touretappe. Dus nu even dit stukje schrijven en dan gauw naar de reportage van deze etappe kijken. Zien of ik nog plekjes herken. Ik was al een paar keer eerder in de Dordogne, de streek in Frankrijk waar bijna net zoveel Nederlands en Engels wordt gesproken als Frans.
Gisteren riep via Facebook mijn nicht iedereen op om naar de tourreportage van vandaag te kijken. De Franse tv kennende wordt dat een grote reclamespot voor die streek, die daarvoor ook wel flink in de buidel heeft moeten tasten. In de Tour de France gaat alleen de zon voor niets op en het zou me niet verbazen als ze aan het nagaan zijn of ze daar ook geld voor kunnen vragen.
Als ik haar Facebookbericht gelezen heb, bel ik mijn nicht. Die schrikt aanvankelijk, denkend dat er iets met mij aan de hand zou kunnen zijn. Zo vaak bel ik niet met haar. Ik stel haar onmiddellijk gerust en vraag of de Tour bij hen voor de deur langs komt. Dat blijkt niet het geval. Of zij dan nog in Bergerac gaat kijken. Zij denkt haast van niet. Bergerac is afgeladen vol en vindt maar eens een parkeerplaats op een redelijke afstand van het parcours. Bovendien kan zij niet, want zij heeft een afspraak  gemaakt met de garage van hun auto voor onderhoud. De garage is in Bergerac! Ze heeft geen idee of die garage makkelijk te bereiken is en of er niet allerlei wegafzettingen zijn die de Tour vrije doorgang geeft maar het gewone verkeer ernstig belemmeren. Het zou mij niet verbazen als ik straks op tv mijn nicht met haar auto in de volgerskaravaan van de Tour zie rijden. Dat wordt even goed opletten.