Gistermiddag is hij afgeleverd. Mijn spiksplinternieuwe driewieler met trapondersteuning. Een paar maanden heb ik niet anders dan op mijn hometrainer getrapt. En ook al geeft het apparaat aan dat je 4 of 5 kilometers gefietst hebt, je bent geen meter van je plaats gekomen. Maar nu kan weer afstandjes af leggen, deels op eigen kracht, deels met vriendelijke ondersteuning van het apparaat.
Als de leverancier aanbelt heeft hij het karretje waarvoor we nog geen naam hebben verzonnen al uitnodigend klaarstaan. “Gaat u maar eens rustig zitten, dan zie we wel of stuur en stoeltje min of meer op de juiste plaats staan.” Er wordt wat gesleuteld. “Zo, gaat u nu maar eens een stukje rijden.” Onwennig trap ik het vehikel op gang. Ik vergeet dat er een knopje op zit dat het wegrijden zonder te trappen mogelijk maakt. Nog een keer proberen. Voor de zekerheid escorteren Gade en de fietsenmaker mij te voet. Ik rijd!
Met wat passen en meten past het gevaarte precies in het halletje van het bovenhuis. De zegening van twee huizen doet zich weer eens gevoelen. Later op de avond nog een testritje gemaakt. Het is even wennen dat je niet meer zoals op een tweewieler met je lichaam stuurt, maar echt het stuur daarvoor moet gebruiken. Ook voel je elke bolling in de weg en moet je jezelf ervan overtuigen dat dat niet tot gevolg heeft dat je om kukelt.
Vanochtend voor het eerste sinds maanden niet met het openbaar vervoer naar de zaterdagse Koffieclub, maar op mijn eigen nieuwe fiets. Drukke kruispunten argeloos genomen en ziet in de fietsenstalling is een apart hoekje voor ‘gehandicapten fietsen’. Als je met zo’n fiets de stalling binnenkomt put het personeel zich uit in behulpzaamheid. Ik voel me meer onthand dan dat ik werkelijk ben, maar laat het mij genoeglijk aanleunen.
Ik ben niet voor niets een bezienswaardigheid op mijn blauwe driewieler die voor de verzekering een ligfiets is. Buren en bekenden complimenteren mij met mijn aankoop en ook zij helpen mij waar nodig is. Zo’n fiets stigmatiseert. Ik lijd er niet merkbaar onder.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
En nu een keer lekker sportief naar Hatert rijden!
Fiets er eens uit Jan. Dwars Hommelstraat 2 Beuningen