Ongewis

Feyenoord is nog geen kampioen. Meer valt er eigenlijk niet over te zeggen. En misschien is het zelfs zo dat volgende week uit het eerste zinnetje het woordje ‘nog’ weg gelaten moet worden. Dat zijn de feiten, maar nu al bijna een heel etmaal hoor ik op de radio niets anders dan commentaren op deze voor een aantal Rotterdammers zo verschrikkelijke gebeurtenis. Ook de krant staat er bol van. Iedereen wist het al weken lang zo goed als zeker. Het kampioenschap kon de Kuipbewoners niet meer ontgaan. En toen werd het 7 mei, half drie. En toen werd het 0-1, 0-2, 0-3. Teleurstelling, ergernis, woede, verdriet. Op de Coolsingel werd er ingeslagen op de ME en sloeg de ME in op de supporters. Een kleine veldslag, maar de burgemeester nog lang niet erg genoeg om een mogelijke huldiging volgende week te verbieden. Of zou hij er van uitgaan dat er bij het stadhuis volgende week helemaal niets meer te vieren zou zijn. Dat al die zeker-weters van de laatste weken, van de laatste maanden toch in het ongelijk zouden worden gesteld en dat er helemaal geen sprake zou zijn van een Rotterdams  kampioenschap.
We leven in ongewisse tijden. Dat wat ooit zo zeker leek, is aan het wankelen gebracht. Feyenoord geen kampioen en wie weet ontloopt N.E.C. ook nog de na-competitie.
In Frankrijk kwam een voorspelling gelukkig wel uit. Klopte de uitslag met de voorspellingen. Maar ook daar blijft het natuurlijk afwachten wat het nieuwe presidentschap het land en misschien meer nog Europa zal brengen. Komen de verwachtingen uit en wat verwachten we eigenlijk. “Alles is veel voor wie niet veel verwacht” dichtte Bloem toe hij domweg gelukkig was op een miezerige morgen in de Dapperstraat. Ik zet geen stuiver op Feyenoord, noch op een andere club. Ik wacht wel af. Kome wat komt, niets is meer zeker.Wat een avontuurlijk bestaan!