Burrie

Een avondje bij vrienden, met vrienden. Precies zoals zo’n avondje hoort te zijn.Uitgebreid tafelen na eerst buiten in de vroege avond rond de vuurkorf het aperitief genoten te hebben. Met tapas, te veel tapas bijna. Dolce vita. De gesprekken gaan, zoals dat bij zo’n gelegenheid hoort, overal en nergens over. Vaker vertelde verhalen worden nog eens verteld en weer genoten. Aan het eind van de avond, de koffie is al gedronken, vertelt een van ons dat zij zondagdienst heeft en dat zij morgen weer in de burries moet. Ik denk dat ik het niet goed versta en vraag wat zij zei. Wel degelijk dat ze in de burries moet. Ik heb die uitdrukking nooit eerder gehoord. Die staat naar haar zeggen voor weer flink aan de slag moeten. De smartphone vertelt dat het een Brabantse uitdrukking is. Veel meer komen we die avond niet te weten.
De volgende ochtend begin ik mijn speurtocht. Wil meer van de burrie weten. Mijn papieren Dikke van Dale geeft nauwelijks uitsluitsel. Vertelt mij dat het een niet algemeen woord is dat staat voor berrie, draagbaar. Bij berrie gezocht: 1.draagbaar of 2.houten raam over een hooiwagen gelegd om het hooi breder te kunnen laden of 3. lamoen. Ja, zo vervangt het een onbekende woord het andere. Deel 2 van Van Dale, i tot q, geraadpleegd. Pagina 2129: lamoen, disselboom met twee armen, waartussen een paard  of ander trekdier ingespannen wordt. En dat lezende wordt mij alles duidelijk. Als een paard ingespannen wordt in de berrie dan moet het aan de slag, dan moet er gewerkt worden. De vriendin die vertelde dat zij de volgende dag weer in de burries moest, gebruikte de mooie, mij onbekende, uitdrukking dat zij weer flink aan het werk moest.
Ik hoor Ds. Gremdaat bijna zeggen: “Kent u die ook, die uitdrukking ‘in de burries moeten'” Sinds gisteren kan ik zeggen: “Ja, die ken ik.”