Verhaal

“Er was eens…” is de sleutel op het slot dat de deur naar een andere wereld opent. Een wereld die bewoond wordt door de mensen, figuren, dieren die jij verzint. Met jouw verhaal geef je ze vorm. Maakt ze dik of dun, jong of oud, lief of stout. Misschien dik en dun, jong en oud, lief en stout. Met jou als schepper is alles mogelijk. Jij bepaalt of het ochtend of avond is, zomer of winter, oorlog of vrede. Je mag het laten regenen, de zon laten schijnen, sneeuwen of een mild briesje laten waaien. Het kan een wereld dichtbij zijn. Het kan een wereld veraf zijn.
Er was eens een man die tijd had. Dat was vreemd want de meeste mensen die hij kende hadden geen tijd. Die waren altijd maar druk, druk. Zo druk dat ze zeiden nergens tijd voor te hebben en ze hadden al helemaal geen tijd  om niets te doen. Want dat is het fijne als je tijd hebt. Als je tijd hebt hoef je niet per se iets te doen. Dan heb je alle tijd. Tijd waar mee je kunt doen wat je wilt. Je kunt hem verlummelen, stil voor je uit zitten staren, een beetje mijmeren, je heb immers alle tijd. Als je geen tijd hebt kun je niks doen. Dan heb je alle tijd nodig om iets te doen. Dan moet je nog even dit, dan moet je nog even dat. Dan moet je de vuilnisemmer nog buiten zetten of je fietsband oppompen, een kastje timmeren, een huis schilderen, beleid maken. Je komt tijd tekort.Dan hou je geen tijd meer over.
De man had alle tijd en daar genoot hij van. Er waren tijden dat hij niets met de tijd deed. De tijd ging gewoon voorbij. Niks drukte, niks te doen. De man met alle tijd hoefde alleen maar te leven. En dat beviel hem prima.
De man die alle tijd had scheurde een blaadje van de kalender. De tijd stond ten slotte niet stil. En hij zag dat het vandaag wereldverteldag was en dat om 11.28 de lente was begonnen.