Tuin

Ooit, toen Gade nog geen Gade was, maar een meer dan geliefde collega en wij nog ver van elkaar woonden, hadden wij het er wel eens over hoe samen verder te gaan. En daarover dromen, zeker toen het echt aan was, leverde tal van mooie fantasiën op. Een ervan was om in Nijmegen-Oost een boven- en benedenhuis te betrekken. Ik de bovenwoning, zij de benedenwoning met tuin. Die tuin was wel een bindende voorwaarde voor haar. Niet voor mij, ik was geboren in een bovenhuis, daar jaren gewoond en ook toen ik een huis met een tuin had, kwam mijn tuinieren niet verder dan het verplichte geregeld maaien van het gazon. Tuinieren was niet helemaal mijn ding, zeg maar gerust helemaal niet.
Toen dat idee vastere vorm begon te krijgen, dat idee van die twee aan elkaar gekoppelde bij elkaar horende woningen, boven en beneden , kwamen verwachtingen uit. Ik kocht een bovenwoning met een optie op de benedenwoning, een optie die na een paar jaar ingelost kon worden. Mijn geliefde, toen nog steeds niet Gade, dat kwam pas weer 7 jaar later, kocht het benedenhuis. Een huis met een tuin, waar ik vanaf mijn dakterras in kon kijken en zag hoe in de loop van de tijd die tuin steeds meer haar signatuur kreeg. En nu nog is het Gades lust en leven in die tuin bezig te zijn. Groene vingers. Ik niet. Ik kan zeer van de tuin genieten, van wat er groeit en bloeit. Maar dat bewonderen is mij meer dan genoeg.
Eens per jaar nodigt Gade haar tuinengel uit. Michaël,de tuinman. Vandaag is het zover. Struiken worden gesnoeid , boompjes verwijderd, andere geplant, de vijver wordt schoon gemaakt. Er wordt gemest, gegraven, gerooid, de druif gekortwiekt om straks weer vrucht te kunnen dragen. Ik vind het allemaal mooi en prachtig om aan te zien.
De tuin is klaar. Het kan weer lente worden!