Polen

Zo’n drie, vier keer per jaar organiseert mijn zaterdagse koffieclub een Koffieclub+bijeenkomst. Mijn zaterdagse koffieclub acht ik bekend. Elke zaterdag treffen wij elkaar bij de plaatselijke boekhandel. Vijf echtparen, 10-12 jaar geleden spontaan ontstaan zonder verdere verplichting. Als je kunt, kom je, als je niet komt, even goede vrienden, want dat zijn we in de loop der jaren wel geworden. Op die zaterdagen bespreken we aan de ronde tafel in de koffiehoek wat ons bezighoudt: boeken, films, elkaar. Vrijblijvendheid troef, gezelligheid eveneens. Intussen bezoeken we elkaars verjaardagen (als er tenminste een feestje is) of vieren samen oud & nieuw.
Een tijdje geleden opperde een van ons het idee om een keer per kwartaal een Koffieclub+ te houden. Intussen zijn er vier van zulke bijeenkomsten geweest die volgens een vast stramien verlopen. Om 19.00 uur komen we bij elkaar en beginnen met een smakelijke maaltijd. Om 20.00 uur snijdt een van ons een onderwerp aan. Dat kan iets zijn wat hem of haar bezighoudt, waar iemand het nodige van weet of waarvan het aardig is om te horen wat anderen ervan vinden. Dus niet een rondetafelgesprek dat alle kanten op kan wapperen, maar een gericht gesprek van ruim een uur. Dat worden er meestal twee. En zo hebben we met elkaar van gedachten gewisseld over het vluchtelingenprobleem en of dat wel een probleem is, over creativiteit, of religie nog een rol in ons leven speelt. Diverse onderwerpen, die stuk voor stuk waardevolle avonden opleverden.
Een van ons is een wat ik zou willen noemen ‘historiofiel’. Ik weet niet of dat woord bestaat, maar hij is in ieder geval zeer geïnteresseerd in de geschiedenis en was daarbij bijzonder gegrepen door de geschiedenis van Polen, het land dat heen en weer werd geschud tussen Duitsland en Rusland en dan weer werd opgedeeld, verenigd en weer onderdrukt. Hij vertelde daar gedreven over en er ontstond een levendig gesprek over eigen cultuur, onderdrukking, vrijheidsdrang en over wat de geschiedenis ons leert. De koffieclub creëert zo zijn eigen ‘education permanente’. Ik kijk uit naar onze volgende +bijeenkomst.