Dynastie

Ik heb hem even op pauze gezet. Ik kijk naar de  documentaire ‘Wij Moszkowicz’ gemaakt door Max, de kleinzoon van de grote stamvader van de Moszkowicz-dynastie. Ik stop hem even omdat mijn stukje geschreven moet worden. Gisteravond keek ik naar de gedramatiseerde serie over die zelfde dynastie. Langzaam zie je hoe de leden verzinken in het moeras van intriges, halve waarheden, het ene gat stoppen met het andere, achterklap, promiscue uitstapjes en malversaties. Scheurtjes in hun bestaan worden scheuren en langzaam sodemietert de dynastie in elkaar. Ontreddering die nog een tijdje gemaskeerd kan worden, maar het onherroepelijke einde lijkt onafwendbaar. Shakespeare-achtig drama dat zich afspeelt tussen Limburg en Amsterdam.
Ik geloof dat die teloorgang eigen is aan elke dynastie. Uiteindelijk zal die altijd wankelen onder zijn eigen gewicht en als daar van buitenaf ook nog eens stevig tegen aan gebeukt wordt, is het duidelijk wat er overblijft. In het beste geval een romantische ruïne, en de meeste gevallen een puinhoop.
Ik ben blij dat ik niet uit een dynastie kom. Mijn vader was een bakkersknecht, mijn moeder huisvrouw. Nu niet echt een ideaal uitgangspunt voor het vestigen van een dynastie. Maar gezellig was het bij ons thuis wel. Ooit op een verjaardag van hen beiden, ze waren op dezelfde dag jarig, 19 november, zongen wij hen toe: “Onze Jan en onze Dina, dat is een heel goed paar, trots op ons, hun kinderen en trots op elkaar.” Misschien, bedenk ik nu, zijn dat de twee sleutelwoorden die op het gezin waar ik uit kom van toepassing waren: trots en gezellig. Een gezin dat van elkaar hield, natuurlijk er waren spanninkjes, zussen die soms niet met en even vaak niet zonder elkaar konden. Kleinigheden die zorgden voor sprankelingen in het familiebestaan en die bij mij een glimlach oproepen bij de herinnering eraan. Intussen is er van dat gezin weinig meer over. Ik ben zo goed als de laatst overgeblevene van wat we ooit ‘Circus Roelofs’ noemde. Een circus dat verder trok en langzaam uit zicht is geraakt. Maar geen puinhoop heeft achter gelaten. We waren tenslotte geen dynastie, wel een trots en gezellig gezin.
Ik ga de documentaire verder kijken.