Amerika

Ik ben nog nooit in Amerika geweest. De Verenigde Staten althans. Want er is veel meer Amerika dan dat alleen. Je hebt nog de rest van Noord-Amerika, Centraal-Amerika en Zuid-Amerika. En in dat Centraal-Amerika was ik vijf keer. Dus eigenlijk ben ik wel degelijk in Amerika geweest en zelfs een keer heel kort in de Verenigde Staten. Maar dat was niet meer dan de transithal van het vliegveld van Miami voor de overstap van een vlucht uit Managua naar Madrid en van daaruit naar Schiphol. In een transithal heb je niks geen gedoe met douane, paspoortcontroles of visa. In een transithal ben je niet echt in het land. Ik ben dus nooit in de Verenigde Staten van Amerika geweest en heb niet meer het idee dat ik er ooit nog zal komen. Geen enkele behoefte aan. Ook nooit zo gehad. Als ik een bucketlist gehad zou hebben, maar ook daar zie ik het nut niet zo van in, dan had daar geen bezoek aan de USA op gestaan. Natuurlijk ken ik de enthousiaste verhalen van Amerika-gangers over de aantrekkelijke steden, de overweldigende natuur en de uitgestrektheid van het land, maar geen van die getuigenissen heeft in mij ooit het vlammetje aangewakkerd van het verlangen dat land te bezoeken. En nu al helemaal niet meer. Je zult maar in het vliegtuig onderweg naar Kennedy-airport zitten met alle vereiste reisbescheiden bij je en dan van de stewardess te horen krijgen dat het de maatschappij ontzettend spijt, maar dat er zojuist een decreet is afgekondigd dat 70-plussers met overgewicht de VS niet meer binnen komen. Nu is het moment dat je van Trump van alles kunt verwachten, dus waarom dit niet. De stewardess zal je nog net niet verzoeken onmiddellijk uit te stappen, maar veel verder dan een transithal zal ik niet komen, als ik al niet gevankelijk geboeid wordt weggevoerd, opgesloten in afwachting van mijn terugvlucht.
“There is something rotten in the United States” kan Hamlet herdicht worden en misschien wordt het ook wel tijd voor een encycliek in het Engels. De titel: “With deep anxiety”.