Ochtend

Je doet heel wat op zo’n ochtend, maar ook een heleboel dingen niet. Om zeven uur liep de wekker af. Maar dat was voor Gade, die zeer op tijd op haar werk moet. Ik blijf nog even liggen, koester me in de warme plek die zij in het bed achterlaat en probeer me mijn droom te herinneren. Dat lukt maar half, het beeld van een rommelige kamer is wat resteert. Wat daar gebeurde krijg ik niet meer voor de geest. Ik sta op, het gebruikelijke ochtendritueel, waarbij ik ook weer een verhaal van David Sedaris lees. Dat ochtendritueel kan niet zonder dat er bij gelezen wordt. Oude gewoonte. De douche, niet al te uitgebreid, want er gaat ook weer gezwommen worden, of in ieder geval wat op senioren afgestemde oefeningen in het warme water. Badjas aan en ontbijten. Yoghurt met muesli. Een peertje er doorheen gesnipperd. Kantenkoppen snellen, kruiswoordpuzzel zo ver als het kan oplossen. Even de mail checken en de blog van mijn neef lezen, die uitpakt tegen Gordon. Aankleden en naar het zwembad. Het miesert. Omkleden, zwembroek aan. Douchen. Een half uur in het water gymnastieken. Aan het einde met de badjuffrouw praten over kunst en cultuur en of Dylan terecht de Nobelprijs heeft gekregen en over Leonard Cohen. Weer douchen. Aankleden. Koffie drinken. Ik schuif niet aan bij de kerstbrunch in het zwembad. Heb daarvoor niet ingetekend. Ik vind het te vroeg voor een pasteitje en uitgebreid brunchen. Ik vind het ook te vroeg voor kerst. Naar huis en tegen mijn gewoonte in de auto achteruit in het parkeervak gemanoeuvreerd. Achterklep open en drie dozen die in de gang stonden ingeladen. Zal ik straks, aan het eind van de middag, naar Arnhem brengen en Gade ophalen.
Ik maak mij een kop koffie en geef Harrie wat kattenmelk. Een kopje harerzijds is mijn beloning. Zet mijn laptop aan, grasduin wat op Facebook, begin aan mijn dagelijkse stukje. De ochtend is voorbij. Het is over twaalven. Ik plaats mijn stukje.