Daale

Op de hoek van de straat was een sigarenwinkeltje. Een klein petieterig winkeltje waar je naast rookwaar wenskaarten in alle soorten en maten, tijdschriften, de krant en snoepgoed kon kopen. En loten. Je kon er ook je OV-kaart opladen. Een winkeltje van een handjevol vierkante meters dat met drie, vier klanten al aardig vol was. Klanten die graag een praatje met elkaar en de uitbaatster van het winkeltje maakten en zo hadden kunnen figureren in een serie over de kleine middenstander of het laatste buurtwinkeltje.
De eigenaar van het pand, voor wie het woord ‘geldwolf’ uitgevonden leek te zijn, verhoogde de huur exorbitant. Misschien dan officieel wel marktconform, maar voor de uitbaatster niet meer op te brengen. De buurt deed een wanhopige poging om een bestemmingswijziging op het pand naar lichte horeca onmogelijk te maken. Een lang verhaal van een tevergeefs gevoerde strijd. Het sigarenwinkeltje moest zijn deur sluiten en op de gevel kwam een groot bord te hangen met TE HUUR. Na een tijdje kwam over dat bord een ander bord: TE LAAT. Het pand was kennelijk verhuurd en de geldwolf zal vast wel tevreden in zijn handen hebben gewreven. De nieuwe huurder gingen ijverig aan de slag om de bouwval die zij aantroffen om te toveren in een knus koffiecafeetje, nauwelijks weet hebbend van de antistemming die er tegen hun plannen bestond. Er bestond angst voor de vestiging van een tot laat in de avond open zijnd terras en stankoverlast vanuit de keuken.
Vanochtend zijn Gade en ik er koffie wezen drinken. We hadden een vriendelijke in kreupelrijm opgestelde uitnodiging gekregen voor een eerste gratis kopje. Huis aan huis was die invitatie in de buurt verspreid. Ik sprak buren die van hun leven daar niet op zouden ingaan. Gade en ik vonden dat je het de nieuwe uitbaters niet kon aanspreken op het schraperige gedrag van de geldwolf.
Het pand ziet er gezellig uit, de inrichting oogt vrolijk, de koffie is niet slecht en de appeltaart ‘home made’, dat hem nog altijd lekkerder lijkt te maken dan thuis gebakken.
Natuurlijk had voor mij het sigarenwinkeltje van zijn leve niet weg gehoeven, maar ‘De Daale’ (rare naam overigens) mag er wat ons betreft best zijn.