Deadline

In het Nederlands hebben we klaarblijkelijk geen goed woord voor het uit het Engels afkomstige woord ‘deadline’. ‘Uiterste datum’ is een mooie omschrijving maar niet een woord. Nou is deadline dat van oorsprong ook niet. In het Engels staat dead line voor de lijn die als een gevangene die overschreed, hij dood geschoten mocht worden. Een doodslijn dus, maar ik voorzie voorlopig niet dat die vertaling veel bijval zal oogsten. En zo zal deadline ook in het Nederlands voorlopig wel deadline blijven.
“Ik moet mijn deadline nog maar zien te halen.” Hoe vaak zeg ik dat niet zachtjes in mijzelf als er weer eens een stukje voor het een of ander geproduceerd met worden. Vreemd eigenlijk, want als ik die lijn wel gehaald heb, zou ik dood geschoten mogen worden. Ik kan hem dus maar beter niet halen, blijf ik tenminste in leven. Maar als ik hem niet haal heb ik niet op tijd een stukje en heb je vaak ook geen leven meer.
Het is duidelijk, ik ben aan het nadenken over deadline omdat ik er weer tegenaan zit. Nee, niet de zelf opgelegde voor dit dagelijkse stukje, daar zit wel wat rek in. Morgen moet ik een test uitspreken waarvan nu nog geen letter op papier staat. Ik heb wat aanzetten in mijn hoofd, maar het min of meer briljante idee is er nog niet. De vondst waarvan ik zeg dat die er wel voor zal zorgen dat het ene woord het andere uitlokt. Het beroerde van een naderende deadline is ook dat je steeds minder tijd krijgt om aan een tekst te schaven, door te halen, om te bouwen. Je prullenmand blijft leeg. Je loopt het risico dat je het moet gaan doen, je tevreden moet stellen met een tekst die eigenlijk in die prullenmand thuis hoort en niet op het spreekgestoelte. Maar je hebt niet beter. Je hebt de deadline overschreden. Ik kan genadeloos worden afgemaakt. Publiek, wees uw stukjesschrijver genadig.