Ik mag weer les geven op het ROC. Net als een paar weken geleden. Les geven is het eigenlijk niet. Ik mag wat vertellen over oud zijn, ervaringsverhalen aan jongelui die een opleiding volgen voor verzorgende. Ik ben benieuwd naar hun commentaar. Oud zijn is voor hen nu nog een ver van hun bed show. Als ze afgestudeerd zijn zullen ze hopelijk vol overtuiging aan het bed van een te verzorgen oudere staan.
Of ik bang ben ooit in een verzorgingshuis terecht te komen is een van de vragen die ik krijg. Net als of ik in de hemel denk te komen. Beide keren is mijn antwoord dat ik wel zal zien als het zo ver is. Hun vragen worden geleid door een mengeling van nieuwsgier en belangstelling. Het worden zo twee voor mij inspirerende uurtjes. Er is zelfs op voorhand al op mijn naam gegoogeld. Het gehoor is aandachtig, zeker bij eerste groep. Maar dat ligt niet alleen aan die groep, maar ook aan de ambiance. Het ROC is gevestigd in een reuzegroot gebouw, destijds waarschijnlijk getekend met een bepaalde, mogelijk inmiddels al weer achterhaald onderwijsconcept in het achterhoofd. Centraal in het gebouw een gang die even lang als hoog is, een hoop loze ruimte die wel een aardige blik geeft op de opleiding tot bakker en kok, de ambachtelijkheid straalt er van af. Maar verder krijg je toch vooral het idee van een onderwijskathedraal waar meer op architectonische hoogstandjes is gelet dan op een efficiënt gebruik. Mijn eerste uur speelt zich af in een ruimte die deels ook wordt gebruikt als doorgang van A naar B met een provisorische visuele afscheiding die vooral een symboolwaarde heeft. De tweede groep is opgehokt in een klein lokaal, waar geen raam open kan en de luchtbehandeling minimaal is. Het is hun laatste lesuur die dag en dat gecombineerd met de warmte doet een stevig beroep op hun concentratievermogen. Maar beide groepen overwinnen de logistiek beperkingen. Het worden twee weer inspirerende uren, in ieder geval voor mij. Of ik volgend schooljaar weer terug wil komen, vragen de docenten als korte evaluatie aan mij. Graag, bij leven en welzijn.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Hallo Jan!
Ik vond het gister erg leerzaam en gezellig.
U heeft er een nieuwe volger van uw blog bij.
-Max
denise: parma ham if served as a starter is usually served with rock melon (tt’s not honeydew, altho u can serve tt as well i suppose). i guess its like grapes with cheese, the sweetness of the fruits to balance the saltiness of the harrsheece.Tem/i
HelloI can’t read your site so I dont know if this Kriswill Chief 1824 is for sale but I would very much like to buy it and have it sent to Denmark. Is that possible and if so how much is it worth to you?Kind Regards HenrikP.S. Beautiful Pipes you have!