Frans

Gade en ik waren nog niet zo lang geleden in Frankrijk. Vakantie. Maar Frans hebben we daar in de Charente nauwelijks gesproken. Gade en ik spraken, als we niet aan het lezen waren, gewoon Nederlands met elkaar en op onze daagse gang naar de eigenaars van ons fraaie vakantiehuis, die ook nog een mini-camping bestierden en waar ik gebruik maakte van de wi-fiverbinding, was de voertaal Nederlands. Het Frans bleef doorgaans beperkt tot de bestelling van “deux grands crêmes” op een zonnig ochtendterras of het beantwoorden van de vriendelijke afscheidsgroet van de supermarktcaissière  “bon fin de la journée” met een snedig “pareillement“. Overigens vind ik dat een van de mooiste Franse woorden. Maar met die zeer enkelvoudige zinnetjes was het tijdens mijn vakantie wel met mijn Franse conversatie gedaan. Eigenlijk best jammer want ik spreek graag de mij bekende vreemde talen. Graag, maar zeker niet foutloos. Het Frans dat ik spreek zal in Franse oren wel als een soort steenkolen Frans klinken,’un Français charbonais‘, maar daar heb ik me nooit veel van aangetrokken. Als je vreemde talen spreekt moet je fouten durven maken. “Il faut oser faire des erreurs.” Dat zeg ik tegen de twee gasten die vandaag aanschuiven bij onze zaterdagse koffieclub. Het zijn een ver weg nichtje van een van onze leden en haar vriendin, copine. Kunstenaars, een beeldhouwster en een kunstacademiestudente, een paar dagen op vakantie in Nederland. En er ontwikkelt zich een drie- soms zelfs viertalige gesprek. De Parisiennes spreken ook wat Engels en zo klatert er die ochtend een gesprek dat zich bedient van het Frans, Nederlands, Engels en een enkel woord Hebreeuws. Een polyglotte waterval van klanken die leert dat het woord ‘sandaal’ in al die talen zo goed als het zelfde klinkt. Dat is natuurlijk het schoolvoorbeeld van onnutte kennis, te weten dat sandaal in heel veel talen een sterke klankverwantschap kent, maar toch een niet geringe opbrengst van het gesprek.
Als ze weg gaan, zeg ik “au revoir“, wat overigens niet waarschijnlijk is. “Bon séjour” was beter op zijn plaats geweest.