De overbuurvrouw heeft er voor doorgeleerd. Met vaardige hand onderzoekt zij Gades linkervoet. Zij buigt en strekt de voet, voelt aan de enkel die een paar dagen geleden omzwikte en van het lopen een opgave maakte. Weg plannen van herfstwandelingen over een zonnig waddeneiland. Het werd de eerste dag liggen met het been omhoog, zelf een zwachtel er om gedaan en hopen dat het allemaal mee zou vallen. Strompelend de eilanddagen door. De paar honderd meter naar de bushalte waren niet te overbruggen. Een taxi bracht ons naar de boot. En nu waren we weer thuis en bekeek overbuurvrouw de schade.
“Doet dit pijn?” Dat viel wel mee. “En als ik hier druk?” Dat viel niet mee. Dan is de diagnose snel gesteld: “Tja, dat is een gescheurde enkelband.” En dat betekent dus heel kalm aan doen, weinig belasten en de tijd aan het werk laten gaan. Met vaardige hand legt de overbuurvrouw een drukverband aan en tapet de getroffen voet in. Dat moet wat extra steun geven en het genezingsproces positief beïnvloeden. Jaren geleden zwikte Gade haar andere voet om en scheurde daarvan ook een band. Nu zal zij het leven door moeten gaan met twee gescheurde banden, want aan elkaar groeien doen die banden niet meer. De overbuurvrouw verzekert ons dat je ook goed kunt leven met een, ja zelfs met twee afgescheurde banden.
Er zijn mensen die zeggen dat zo iets, een omgezwikte voet, een gescheurde band niet zo maar gebeurt. Dat het een boodschap is die het lichaam geeft. Ik zelf geloof daar niet voor de volle 100% in. Zulke dingen gebeuren nu eenmaal. Boem, krak, niks geen verborgen boodschap, geen seintje van het lichaam om het anders te doen, het roer om te gooien. Het leert je wel te relativeren. Zo ben je gezond, zo heb je een mankement en functioneert je lijf niet meer zoals het ooit kon.
Terwijl ik dit schrijf speelt op de achtergrond Leonard Cohen nieuwste cd “You want it darker”. En ik herinner mij een regel uit een ander lied van hem: ” There is a crack in everything, that’s how the light gets in.” Uiteindelijk brengt een gescheurde enkelband misschien dan toch ook wel wat verlichting.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Beterschap lieve Conny.
En wat hebben jullie toch n lieve overbuurvrouw.
Gr. Pieter en Thea Jordens