Wervelwind

Van jaren geleden herinner ik mij een televisiereclame van een schoonmaakmiddel, de naam ben ik al lang vergeten, dat als een witte tornado door het huis trok en alles stralend en glanzend achter liet. Zelfs het gauwste grauw werd oogverblindend wit en vlekken bestonden niet meer, om over de geur nog maar te zwijgen. Vandaag heb ik ook zo iets in huis gehad. Op aanbeveling van een aantal buurvrouwen die ook van haar diensten gebruikmaken. Het is meer een Marokkaanse tornado die even met een gedegen grondigheid de boel op zijn kop heeft gezet. Een grote schoonmaak is ingezet, zeg maar gerust een super grote schoonmaak. Bij het intake gesprek had zij al precies aangegeven welke schoonmaakspullen in huis moesten zijn, emmers en dweilen en aankoop adviezen. Zij was er ruim op tijd, schoenen verwisseld, hoofddoek af, maar het haar nog wel bedekt omdat Allah dat wil. En aan de slag. Deze blog zou ook als titel ‘De strijd tegen de spinnen’ kunnen dragen, maar evengoed ‘Een huis door gelicht’. Eigenlijk vindt zij het maar onzinnig dat wij twee mensen zonder kinderen thuis zo’n grote dubbele woning hebben. “Een huis is groot genoeg, verkoop ander toch!” Gade en ik wisselen regelmatig van schoenen naar pantoffels en terug en de gedragen schoenen rusten dan uit naast een bank in de woonkamer. In haar regie zijn die verhuisd naar een rek boven de kapstok. Schoenen horen niet thuis in een zitkamer. En zo hebben ook mijn stok en een paraplu een onderkomen gekregen in de meterkast. “Is opgeruimd!” En opgeruimd is het. Vitrinekasten waar zich het bouw- en ander stof van jaren een grijs laagje had gevormd rond de verzameling fossielen straalt en je kunt je in het glas weer spiegelen.  Ik krijg het advies de vitrage een wasbeurt te geven en zelfs het terras krijgt een fikse bezembeurt en alle tuinplanten zouden gesproeid moeten worden om de spinnen buiten te houden. “Mooi groot huis, maar vies.” Laten we nu net daarom een werkster genomen hebben. Volgende week wordt er weer een tornado verwacht.