Excursie

Ik ging naar Rotterdam om daar wat orgels te zien. Twee orgels, een in een kerk, een in een concertzaal. We gingen met een bus vol liefhebbers. Schoolreisjesgevoel. Ik houd van orgelmuziek, ben beslist geen kenner, maar wel een liefhebber. Ik genet van de majestueuze klanken als alle registers open getrokken lijken te worden, maar ook van het lieflijke geluid van de vox celeste die je zo goed als de hemel in zingt.
Eens per jaar organiseert de Nijmeegse Orgelkring een excursie naar een stad of stadje ergens in het land waar bijzondere orgels te beluisteren zijn. Een van de activiteiten naast de wekelijkse orgelconcerten in de Stevenskerk. Dit jaar staat Rotterdam op het programma. De bus vertrekt op een voor de zaterdag onchristelijk vroeg uur. Half negen. Wij zijn de laatsten die aan komen. Er zijn geen twee plaatsen naast elkaar meer vrij en ik kom naast een andere liefhebber terecht. Lang voor Rotterdam weet ik wat voor werk hij heeft gedaan, iets met met wikkels en elektromotoren, al zesenveertig jaar bij de zelfde baas. Ik krijg tal van details te horen over weerstand en vliegwielen, stabilisatoren en meer van die begrippen waar ik mij niets bij kan voorstellen. In wat mij bezighoudt is hij op geen enkele manier geïnteresseerd, zodat mijn aandeel in de conversatie beperkt blijft tot “Zo, zo” en “Nou, nou.”
Ik ken Rotterdam niet of nauwelijks. Wist niet van het bestaan van de Laurenskerk of zijn orgel. Het orgel overweldigt mij. De organist weet er fluwelen klanken aan te ontlokken. Hij kent het orgel door en door en je hoort dat hij van het orgel houdt en het orgel van hem. Geeft zijn mooiste klanken terug.
In de middag naar De Doelen. Een concertorgel in de grote zaal.Veel metaliger dan de Laurens. Een bult orgelgeraas, op een andere manier overweldigend. Een bus vol orgelliefhebbers wordt maar een plukje mensen in de immense zaal.
Op de terugweg krijg ik nog meer te horen over het werk van mijn buurman, maar ook een mentos. Zo gaat de excursie nog echt op een uitje met de bus lijken.