Dreiging

De Vierdaagse is van start gegaan. Voor de 100ste keer. Dat is altijd weer goed voor een kort berichtje in de radio-journaals. Een zakelijke mededeling over de afstanden en het aantal lopers. Meer niet. Hoe anders is dat in de sfeerreportages die ik tijdens mijn ontbijt hoor. Natuurlijk ook dit jaar weer verhaaltjes over de eerste blaren na een paar kilometer, hoe warm het is en hoe ver. Maar in die reportages lijkt het vooral ook te gaan over dreiging. En dan DREIGING met hoofdletters.Ik hoor nu al bijna de teleurstelling in de stem van de journaliste als het bij dreiging zou blijven. Het lijkt bijna of zij de Vierdaagse naar rampspoed wil praten en dat het nieuws niet compleet is als er over vier dagen niets bijzonders gebeurd is.
Er was een tijd dat gezelligheid het trefwoord was als het over de Vierdaagse ging. Nu wordt dat woord  met kleinere letters geschreven en lijkt veiligheid er voor in de plaats gekomen. In de berichtgeving zijn de wandelaars naar de achtergrond verdreven, terwijl het toch om hen draait. Zij leveren een wandelprestatie van formaat, trotseren de elementen en zullen fier zijn als zij vrijdag Nijmegen binnentrekken. En dat ondanks de wat opgefokte verslaggeefster die het lijkt te betreuren dat zij niet extra gefouilleerd is en zich daarom afvraagt of de veiligheidsmaatregelen wel voldoende zijn. Voorbarige conclusie. Er is voorlopig maar een conclusie gerechtvaardigd: de Vierdaagse is gestart!