Vlaggenparade

Het is al weer een fiks aantal jaren geleden dat ik als speaker optrad bij de Vlaggenparade, de opening van de Vierdaagse in het Goffertstadion. Het was de officiële opening met een plezierige mengeling van show, militaire muziek en protocol. Maar de concurrentie met het feestprogramma in de stad deed de belangstelling voor de Parade sterk verminderen. Van afgeladen tribunes was geen sprake meer. Integendeel, de lege gaten op de meeste vakken deden pijnlijk aan en werkten niet echt sfeerverhogend. Einde Vlaggenparade, einde officiële opening. Er werd naarstig gezocht naar een moment om de opening aan op te hangen, maar nooit echt gevonden. En als die wel gevonden werd, ging die toch aan mij voorbij.
En toen kwam de 100ste Vierdaagse. En ziet, de Vlaggenparade werd nieuw leven ingeblazen. Vanuit alle provinciehoofdsteden trokken vlaggendragers naar Nijmegen. Bij hen voegden zich militaire detachementen en muziekkorpsen en zo werd het een kleine afspiegeling van de intocht. De Wedren stroomde vol. Het Vierdaagselied werd gezongen, de bijbehorende vlag gehesen. De Driekleur ging omhoog, het Wilhelmus gezongen en in het Engels werd de 100ste Vierdaagse voor geopend verklaard. Ik zag toe en het deed me wat. Ceremonies zijn aan mij besteed. Traditie evenzeer. En misschien was ik wel getuige van de hergeboorte van een nieuwe traditie.