Vandaag wordt mijn nicht 53. En dat is mijn jongste nichtje. Ik zal niet naar haar verjaardagsfeestje gaan. Te ver weg. Zij woont met haar vrouw in de Dordogne. Twee godinnen in Frankrijk. Ik heb haar zojuist gefeliciteerd. Via Skype, een povere remplaçant van een verjaarspartijtje. Hoe anders was dat vroeger toen ik nog omringd werd door ouders, broers en zussen. Wat nu nog rest is een schoonzus en twee nichtjes en een neef. De neef viert zijn verjaardag niet, de ene nicht woont te ver weg, blijft over de andere nicht en haar moeder, mijn schoonzus. Als het even kan goed voor een kop koffie en wat hapjes in de ochtend. Maar in niets meer vergeleken met de uitbundige verjaarsvisites toen het gezin nog volledig was. Mijn vader en moeder verjaarden op de zelfde dag. Mijn vader maakte dan altijd duidelijk dat hij pas op latere leeftijd was getrouwd omdat het lang duurde voor hij een vrouw gevonden had die op dezelfde dag jarig was. Jubeljaren werden uitbundig gevierd met grote feesten bij ons op zolder, de grootste ruimte in het huis waar ik opgroeide. Andere verjaardagen werden ook ordentelijk gevierd met koffie en gebak, bier en borrels, met traditionele bijbehorende hapjes, die toen nog lang geen snacks heetten. In plakjes ham gewikkelde asperges, augurkjes in cervelaatworst, blokjes kaas en leverworst. En lang zal ze leven en hiep,hiep hoera. Aan het eind van het feest broodjes met knakworst.
Maar langzaamaan stierf de familie uit. Ouders, zwagers,een schoonzus, broers en zussen. Negen verjaardagspartijen minder die gevierd werden. Eigenlijk acht, want die van vader en moeder werden uiteraard altijd gecombineerd. En zo werden 19 november, 2 september, 13 september, 13 juni, 20 juni, 31 mei, 16 december en 23 november van verjaardagen tot dagen waarop een familielid jarig geweest zou zijn. Geen feest meer, maar een stille herinnering.
Ik vier mijn verjaardag zoals ik vind dat dat hoort. Alles er op, alles er aan. Veel vrienden, leverworst en kaas en wat te eten. Maar vandaag is mijn nicht jarig en het is ook nog haar 9e trouwdag. Ik zing haar toe.Via Skype.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links