De Nijmeegse Orgelkring bestaat 50 jaar. Een halve eeuw geleden namen wat wijze mannen het initiatief om de orgelcultuur in de stad een nieuwe impuls te geven. Met als centraal punt natuurlijk het majestueuze Königorgel in de Stevenskerk. Dat initiatief leidde tot een groot aantal prachtige orgelconcerten op de zomerse dinsdagavonden en tal van andere activiteiten waar het orgel op de een of andere manier centraal stond. Festivals, kinderconcerten, excursies.
Ik ben al sinds jaar en dag een geregelde bezoeker van de concerten. Een heerlijk rustpunt in een nu al lang niet meer hectisch bestaan. Een uur lang je onderdompelen in de betovering van het orgel. Dan weer lieflijk en zacht, je wiegend in een keur van klanken, dan weer onstuimig en opzwepend met alle registers open. Ook ging een paar keer mee op de orgelexcursies her en der in het land. Kennismaken met andere orgels die vaak toch in de schaduw bleven van onze eigen König.
En nu bestond de Orgelkring 50 jaar. Op originele wijze werd het jubileumjaar geopend. Natuurlijk was er veel muziek, maar het concert werd gelardeerd met een voortreffelijke diner op Italiaanse leest. In de kerk stonden zo’n 150 couverts feestelijk gedekt op lange tafels. In de kroonluchters brandden de kaarsen en bij de binnenkomst speelde het carillon als opmaat naar wat komen ging. En wat kwam was een feestelijke afwisseling van culinair genoegen en muzikaal genot. Tussen de gangen door klonken Bach, Frank, Puccini en consorten, vooraf gegaan door een obligaat felicitatietoespraakje van de vertegenwoordiger van het gemeentebestuur, die natuurlijk eerder weg moest en niet het hele concert kon blijven omdat het lezen van stukken bij een ambtsdrager voorgaat boven een jubileumviering. Hij werd niet echt gemist.
Het was een feestelijke avond met tal van onverwachte en speelse intermezzi. De spijzen konden zich meten met de kwaliteit van de muziek. Het was wat we vroeger zouden noemen een hoogwaardige avond. Hoogwaardig, een woord dat gelukkig wat uit de mode is geraakt, maar voor de viering van het 10de lustrum van de Orgelkring mag het best weer eens uit de kast gehaald worden.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links
Ik vind het wel jammer dat je het woord hoogwaardig nog zo weinig hoort. Wanneer kom je sowieso nog hoogwaardige dingen tegen? Het is ook een enigszins besmet woord, als ik het goed proef. Hoogwaardig is elitair, niet van deze tijd, willen ze ons doen geloven. Moeten we ons niet bij neerleggen, er is al zoveel shit en ramsj. Ik ben blij dat je eindelijk iets hoogwaardig mee maakte. Daarom moet je het woord ‘gelukkig’ in de laatste zin maar weglaten.
Neef alles was in de jaren 90 hoogwaardig. Volstrekt inhoudsloze prietpraat vooral gebezigd waar de economische spinnoff moest blijken. De hoogwaardige festivals bruggen en bouwprojecten aan de rand van de stad,vlogen je om de oren. Tante pleit ervoor gelukkig te laten staan.