Er was een tijd dat badjuffrouwen mij angst en ontzag inboezemden. Dat is nu al weer decennia geleden. Schoolzwemmen. Met de bus gingen wij naar het enige overdekte zwembad dat de stad toen rijk was. Te veel kinderen, te veel herrie, te veel water. Ik vond het maar niks. Was niet zo van het zwemmen en al helemaal niet van de badjuffrouw van die tijd. Zij toornde hoog boven mij uit en deed mij nog het meest denken aan de boze stiefmoeder uit Sneeuwwitje. Weliswaar niet in het zwart gehuld maar in een strak zittende witte stofjas, die haar ook nog meer op een vadsige ijscoman dan op een afgetrainde zweminstructrice deed lijken. Kwam ook door haar make-up, waarvan ik me vooral twee zwarte strepen herinner die het het gebrek aan echte wenkbrauwen moesten verhullen. Haar strenge stem die mij onbegrijpelijke bevelen toeschreeuwde. Die hadden zo’n effect op mij dat mijn zwemvorderingen de verkeerde kant op gingen. Ik werd zelfs een groep terug gezet, naar die van de absolute kneuzen, die zich nauwelijks drijvende konden houden, laat staan dat zij ook maar een slag vooruit kwamen.
Later is dat allemaal weer goed gekomen en leerde mijn veel ouder broer mij in het Maas&Waalkanaal echt zwemmen.
Nu kijk ik met veel genoegen naar de badjuffrouwen die twee keer per week leiding geven aan mijn half uurtje senioren aquafit. In minder modieuze termen ouwe-lullen-water-gymnastiek. Vandaag kregen Gade en ik weer les van een van mijn favorieten. Wij in het water volgen haar aanwijzingen die zij ons van de kant af geeft. Een mooi getraind lijf dat ons de oefeningen zo voordoet dat het lijkt of zij danst. Een genoegen om naar te kijken en een stimulans om haar zo goed mogelijk te volgen. Zij heeft een lichaam dat gemaakt lijkt om te bewegen. Bijna een betere zaak waardig dan ons groepje stram bewegende senioren, die even de illusie hebben dat wat wij doen een beetje lijkt op de bewegingen van de badjuffrouw. Maar de pogingen zijn lofwaardig.
Als ik destijds zo’n badjuffrouw had gehad, was ik de zwemkunst veel eerder vaardig geworden.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links