Het huis is groot genoeg om gasten te ontvangen. Het huis is eigenlijk twee huizen. Een bovenhuis en een benedenhuis. Samen drie verdiepingen en dan ook nog twee kelders. Ruimte in overvloed voor twee mensen, die samen een woonkamer, een badkamer en een keuken delen en dan allebei nog een eigen werkkamer hebben. Voor gasten zijn er dan nog twee slaapkamers, een keukentje en een douche. De twee mensen vinden dat je zoveel ruimte moet delen, ter beschikking moet stellen. En dat doen ze dan ook geregeld. Familie en vrienden logeerden, wildvreemden logeerden. Jammer dat er geen gastenboek is bijgehouden. Dan kon teruggelezen worden wie er de loop der jaren gast waren geweest. En elke gast had zijn eigen verhaal van liefde, gekte en dood. Heel veel Russen hadden er gelogeerd, politici, ambtenaren, koorleden. Soms had iemand er langer verbleven. Dat pakte niet altijd goed uit. Dan leek het huis overgenomen te worden door de gasten, die ophielden gast te zijn. Hun huis leek niet meer van hen te zijn. Maar soms was een lang verblijf of er een nieuwe huisgenoot bij was gekomen die zich organisch in het geheel van het huishouden paste. Gasten voor een keer en geregelde gasten die elk jaar een paar dagen langs kwamen en vrienden werden.
En dan was er de gast die wel zei misschien te zullen komen, maar toch nooit kwam. Voor haar was het idee dat ze een uitwijkplaats had genoeg. De gastenkamer wel naar haar believen in te richten voor een langer verblijf maar er nimmer gebruik van te maken. De onzichtbare gast.
Deze week zouden er drie gasten komen. Deelnemers aan een filmfestival. Een Estse en twee Chilenen. Uiteindelijk kwam er maar een Chileense. De koelkast weer vol met etenswaar gestopt, haar een sleutel gegeven en uitgelegd hoe het koffiezetapparaat werkt. Straks ga in naar de film kijken waar zij aan heeft meegewerkt. A tale of love, madness and death. Misschien schaf ik nog wel een blanco gastenboek aan en vraag vanaf nu mijn gasten in een paar woorden hun bijdrage te schrijven aan het verhaal van liefde, gekte en dood.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links