Etentje

Soms ben ik zelf verbaasd over in welk gezelschap ik mij nu weer aantref. In deze Gadeloze dagen had ik mij al weer verzoend met een éénpersoons magnetronmaaltijd. Daar is verder niets mis mee, bespaart je een boel werk. Ik zoek het niet voor me zelf echt te koken, dus wend ik mij tot dit aanvaardbare alternatief. Het is geen haute cuisine, maar smakelijk genoeg om van te genieten. Ik ben een gemakkelijke eter. Maar gisteren pakte het heel anders uit. Het is woensdagmiddag. Koortijd. Mijn zangmaatje vraagt of ik ook naar de opening van het Go Shortfilmfestival ga. Ondanks het feit dat Gade in de Raad van Advies van dat festival zit en ik een Chileense deelneemster aan dat festival huisvest heb ik geen uitnodiging voor de opening gehad. Gade wel. Gade zit in Zwitserland en dan hou ik op haar introducé te zijn. Nee, voor mij geen opening dit jaar. Zangmaatje vraagt of ik zin heb met hem mee te gaan. Als zijn introducé. Hij is uitgenodigd voor de opening, met een etentje vooraf. Hij pleegt wat telefoontjes en zegt dat ik mee kan aanschuiven. En zo tref ik mij zelf aan aan een genoeglijke tafel van zeer diverse samenstelling. En ik heb het over de de prijs van hop, oud-gemeentebestuurders en het genoegen van netwerken en natuurlijk het referendum. En daarna is de officiële opening van het filmfestival. Ik kijk of ik mijn Chileense gaste zie. Ik heb haar ‘s middag van het station opgehaald en later uitgelegd hoe van mijn huis naar het filmtheater te lopen. Tien minuten. In de drukte zie ik haar niet. Ik bekijk drie korte films en luister naar de openingstoespraak. Ik blijf niet meer hangen en ga naar huis.
Het is half elf. Ik krijg een berichtje op mijn telefoon. “I’m lost.” In gedachte zie ik mijn gaste in een drenzend regentje door de nachtelijke straten dwalen. Ik probeer haar te bellen. Geen contact. Ik weet dat doelloos gaan lopen zoeken geen zin heeft. Zie krantenkoppen: “Chileense festivalgangster vermist”. Weer een berichtje: “Think I’m getting there”. Veertig minuten was zij aan het zoeken geweest naar de juiste terugweg. Opluchting. Ze vraagt hoe mijn avond is geweest. “A nice dinner, thank you.”