Misbruik

Ik blader de krant door en tegelijk kijk met een half oog naar EenVandaag. Daar is het zoveelste jaaroverzicht 2010 aan de gang. Elke zender, elk programma heeft rond deze tijd zijn eigen jaaroverzicht. Nu kunnen we in ons boshuisje maar 4 zenders krijgen dus de commerciële jaaroverzichten gaan aan mij voorbij. Met dat halve oog waarmee ik kijk zie ik de trotse gevel van het Canisius College in beeld komen. Illustratie bij een item over kindermisbruik in de kerk. Ik hoor ook met een half oor naar het interview dat gehouden wordt met een van de slachtoffers. En dan valt er een naam van een reeds overleden pater. Een dader. De naam wordt voluit genoemd. Niet weggebliept. De doden  hebben kennelijk geen recht op privacy meer. Als je nog leeft en je hebt iets misdaan blijft je naam in dit land nog steeds maar een initiaal.
De naam die genoemd wordt zegt mij alles. Ik heb deze pater goed gekend.  Jaren heb ik met hem in scoutingverband samengewerkt. In de tijd dat scouting nog gewoon De Katholieke Verkenners heette. De jaren ’70. We gaven samen cursus aan leidinggevenden. Aan hoplieden, akela’s, vaandrigs. Voor mij woorden die van heel ver komen, Van 40 jaar geleden. Ik werkte als trainingsfunctionaris bij deze jeugdbeweging en gaf bijna elk weekend wel een cursus. In die tijden telde een cursusstaf ook zo veel mogelijk nog een cursusaalmoezenier. In mijn geval heel vaak de genoemde pater. Als ik zijn naam googel kom ik bij een Gelderlanderartikel uit april 2010. Zijn naam staat daar niet meer in, maar wel in de link die mij naar deze pagina voert. Waarschijnlijk een keer vergeten te wijzigen.
De pater was een aimabele en knappe man. Gevat en eloquent. Een pater waarbij het Tweede Vaticaans Concilie, de tijd van een beetje openheid in de kerk, wortel leek te schieten.En juist in de tijd dat ik geregeld met hem te maken had, misbruikte hij jonge jongens.
Toen hij stierf ben ik niet naar zijn uitvaart gegaan. Dood stond toen even te dicht bij mij, om naar de begrafenis van vrienden te gaan.
Het is niet zo dat een herinnering in elkaar stort, maar er komen wel angstwekkend grote scheuren in.