Herhaling

Gade en ik beleven veel genoegen aan het ons op de bank installeren, nu meestal met Harrie de kat tussen ons in, en het bekijken van de een of andere serie. Nee, we hebben geen Netflix, we nemen her en der wat op en bekijken dat op de tijden dat ons dat uitkomt, meestal ’s avonds zo tussen 8 en 10.Het gebeurt dan geregeld dat Gade na een paar minuten, de titel is nauwelijks uit beeld verdwenen, opmerkt: “Die hebben we al gezien.” Ik heb nog nauwelijks een speler of scene in me opgenomen of Gade weet het al heel zeker. Oude kost. Ik begin na een tijdje mij ook wat te herinneren. Flarden van het verhaal komen weer boven. Einde serie. We gaan niet een uur lang kijken naar iets waarvan we weten wie de moordenaar is. Er is altijd wel iets ander te zien of er is tijd om de krant eens wat beter te lezen. Vaak ook is dat voor mij de aanleiding om eens door het kanalenbestand heen te zappen en mij weer te verbazen over het geweldige aanbod waar we nauwelijks gebruik van maken. En zo kom ik op een kanaal terecht, kanaal 65, waar BBC-entertainment op uitzendt. Nederlands ondertiteld. Oude meuk weliswaar, maar toch amusant genoeg om even te blijven hangen. En zo zie ik weer “The weakest link”, nu ondertiteld en wel en blijf ik hangen bij een oude aflevering van DC Banks. Na enig speuren weet ik zelfs de website van dit kanaal te vinden, met daarop de programma’s. Het is of ik een kijkje neem in de archieven van de BBC. Archief, dat klinkt toch veel interessanter dan herhaling. Herhaling heeft iets afgeklovens, een net niet voldoende opgewarmd kliekje. Archief heeft iets gedistingeerds, meer de moeite waard. Ik heb het bange vermoeden dat ik wat gerichter zal kijken naar dit kanaal. Herhalingen, maar wel uit het archief van de BBC. Klinkt wat geaccepteerder dan lui voor de tv naar een serie kijken, wat het eigenlijk is. Ieder zijn hobby.