Zwartepiet

Ik heb mij niet gemengd in de zwartepietendiscussie. Ik ga dat nu wel doen, zeker nu het Groene Boekje  mij leert dat zwartepiet een woord is. Zwartepiet is dus heel wat anders dan Zwarte Piet. In mijn oude Van Dale nog omschreven als negerknecht van Sinterklaas. Maar over die Zwarte Piet wil ik het niet hebben. Van mij mag Piet zwart blijven en ook geel, bruin, paars, regenboog, roetveeg en welke variaties er verder ook nog te bedenken zijn. Het is maar net waar je in wilt geloven. Sinterklaas is toch ook voor niemand meer een roomsch-katholiek bisschop, waarom dan in Piet alleen maar een Moorse knecht te willen zien? Piet is gewoon Piet de compagnon van Sinterklaas, onontbeerlijke steun in drukke tijden. En drukke tijden zijn het voor Zwartepiet. Want hij wordt wat uitgespeeld de laatste dagen. Het zwartepieten op het hoogste niveau is begonnen. De Turken halen boven Syrisch gebied een Russisch gevechtsvliegtuig neer. Alle betrokkenen boos op elkaar Rusland op Turkije, Turkije op Rusland, de NAVO komt op voor zijn lid Turkije en is bondgenootschappelijk boos op Rusland, Amerika zegt dat Turkije zijn grenzen mag verdedigen. Werden die dan aangevallen? De zwartepiet vliegt naar alle kanten en de vraag is nu maar wie er mee blijft zitten, wie de gebakken peren op zijn bord krijgt. Waren Amerika en Rusland het net een beetje eens samen iets tegen het IS-terrorisme te doen, zetten de Turken met het neerschieten van een vliegtuig dat hun luchtruim schampte die samenwerking weer op heel losse schroeven. En alle partijen wijzen naar elkaar, verwijten elkaar dat ze de verkeerde vijand aanvallen of een valse vriend hebben. Niemand wil met de zwartepiet blijven zitten. Iedereen wil schone handen houden. En we weten net zo goed dat het afschaffen van zwartepiet en ook van Zwarte Piet geen oplossing biedt. Want ook al verbannen we Piet van welke kleur dan ook er zal altijd wel weer een zondebok aan te wijzen zijn. Een zondebok die binnen de kortste keren tot het zwarte schaap wordt benoemd.