Regels

Mijn boekhandel heeft vandaag een actie. Vanaf half tien is het daar mogelijk je lievelings-dichtregel op papier te zetten en de eerste vijftig klanten die dat doen krijgen een door Arie Boomsma samengestelde bloemlezing met gedichten over de dood als beloning. Waarschijnlijk zal ik wel te laat zijn, het is inmiddels al net over tienen en ik verwacht mij zelf pas over een uur in de boekhandel voor mijn zaterdagse cappuccino. Dan maar geen  bloemlezing. De actie heeft er wel toegeleid dat ik weer eens ben ga nadenken over wat mijn lievelings-regels zijn. Ik denk dat er al bijna een bundel mee te vullen is. Mocht ik op tijd zijn dan zou ik een regel van Roland Holst hebben opgeschreven, de begin- en slotregel van zijn gedicht ‘Zwerversliefde’: “Laten we zacht zijn voor elkander, kind.” Dat had dan wel concurrentie ondervonden van Jan Hanlo’s regel “Zoals wat schoon is rustig schuilt (…) zo meen ik dat ook jij bent.” Op de puntjes hoort te staan “maar straalt wanneer ik schouwen wil”. Als Gade of ik dit stukje gedicht citeerden, lieten we dat om de een of andere reden altijd weg. Het geheugen is soms wispelturig.
Een andere regel heb ik jaren op mijn werk boven mijn niet altijd even netjes opgeruimde bureau gehangen. Eigenlijk kan ik nu wel toegeven dat mijn bureau een zooitje was, net zoals mijn bureau nu thuis. Ook hier zou de regel van Vasalis niet misstaan: “Een orde waar ruimte voor de chaos is”. Een regel die gevolgd wordt door de minstens zo mooie: “En voel de vrijheid van een grote liefde/ die plaats voor wanhoop laat en twijfel en gemis.”
Ach, er zijn oneindig veel mooie dichtregels, het onthouden en citeren waard. Al jarenlang koester ik de regel die ooit mijn grafsteen en overlijdensadvertentie zal sieren, een regel die ik lenen mag van Cees van der Pluijm: “Er is genoeg genoten.”
En dat was dan mede te danken aan al die mooie regels, regels om van te houden.