Kwijt

Zou het aan het weer liggen? De ‘indian summer’ die alle bezigheden in een stralend herfstzonlicht zet en een soort zorgeloosheid met zich meebrengt die bijna  niet meer lijkt te passen bij de datum die de kalender aangeeft. Of is het toch gewoon de leeftijd, waardoor  de met een eufemisme benoemde seniorenmomentjes zich aaneen rijgen tot vergeetachtigheid. Of zoals ik steeds meer hoor, je niet meer kunnen focussen. Oud worden is je niet meer zo goed kunnen focussen, klinkt niet slecht maar kan toch heel lastig zijn. Neem mij nou deze zonovergoten herfstochtend. Ik ga op weg naar het stadhuis om een paartje in  de echt te verbinden. Om de stadhuisdeuren te openen heb ik een pasje nodig. Een pasje dat ik thuis altijd op een vaste plaats leg. Weet je tenminste waar het ligt. Ik sta op het punt te vertrekken, doe de deur van het sleutelkastje, waar gewoonte getrouw ook mijn stadhuispasje ligt, open. Maar tussen de sleutels van wel vier buren verder niets. Geen pasje. Ik zoek nog gauw op een paar mogelijke ander plaatsen, maar telkens niets. Pasloos ga ik naar het stadhuis en krijg daar een bezoekerspas zodat ik mijn werk toch kan doen.
Op de terugweg langs Albert Heijn voor de dagelijkse boodschappen. Aan mijn sleutelring zit ook de bonuskaart, nodig om mijn aankopen te kunnen scannen. Ik tast in mijn linker broekzak. Geen sleutels. Rechter zak, niets, linker en rechter colbertzakje niets dan een paar paperclips. Maar geen sleutelring. Ik heb mij zelf buitengesloten, denk ik. Ik reken mijn boodschappen bij een caissière af en hoop dat een van de buren die de sleutels van ons huis hebben thuis zal zijn om mij binnen te laten. Maar dan bedenk ik dat mijn sleutels niet binnen kunnen liggen, want ik heb mijn fiets gepakt en dat kan niet anders dan met gebruikmaking van mijn huissleutels! Die kunnen dus niet binnen liggen. Verloren dus? Kan niet waar zijn. Is ook niet waar. Als ik thuis kom zie ik de sleutels  parmantig aan de buitenkant in het slot van de deur prijken. Twee uur hebben ze daar uitnodigend voor het grijpen gehangen. Een inbreker had niet eens iets hoeven te breken.
Binnen zoek ik weer naar mijn stadhuispasje. Nog steeds niet gevonden.