Zwagerman

In mijn agenda van 2006 staat op 28 november in dikke zwarte inkt geschreven 20.00 Joost Zwagerman. Het is nu bijna 9 jaar geleden dat ik voor “De Wintertuin” hem sprak over zijn zo net verschenen uitgebreide bloemlezing korte verhalen, in de wandeling de dikke Zwagerman genoemd. Het was in een collegezalen van de universiteit. Ik herinner mij weinig van het gesprek. Wel dat ik het wat oppervlakkig vond. Dat lag toen vooral aan mij. Althans zo voelde het toen al en nu in de vage herinnering nog steeds. Ik had niet het gevoel dat ik dichtbij kwam. Als ik de vragen die ik hem toen stelde nu nog eens teruglees, dan gaat het vooral over de aard van het korte verhaal. Soms lijken mijn vragen meer het rangschikken van een omgevallen boekenkast. Wie er achter de bloemlezer Zwagerman zat, heb ik er toen niet uitgehaald. Nu pas lees ik dat hij een jaar eerder “Met eigen hand” een boek waarin zelfmoord het thema is, schreef. En over zijn zo aangetrokken zijn tot dat onderwerp hebben we het op die novemberavond niet gehad. Was ook niet het uitgangspunt van het gesprek, dat was die door hem samengestelde korte-verhalenbloemlezing.
Op de enige foto die ik van dat gesprek heb zie je twee heren met elkaar in gesprek. De schrijver lijkt geamuseerd. Op tafel liggen wat boeken van Zwagerman. Onder andere zijn essaybundel “Transito”. Later die avond heeft Zwagerman een opdracht in mijn boek geschreven. Daaruit blijkt dat hij het gesprek anders ervoer dan ik. Hij schrijft: “Nijmegen , 28 nov.2006 Voor Jan, Ter herinnering aan een levendig gesprek!”
Nu ik dit na zo veel jaar weer eens terug lees, lijkt het mijn herinnering aan die avond toch weer wat bij te kleuren. Minder grijs dan in mijn eigen geheugen.
Zwagerman schreef een verzamelbundel met als titel “Tot hier en zelfs verder”. Hij weet nu misschien hoe veel verder dat is.