Ik dacht altijd mijn stad te kennen. Ik ben hier geboren, opgegroeid, zeg maar gerust verankerd. Maar een paar jaar elders gewoond. Ik stond mij er op voor elk plekje in de stad wel te kennen, tenminste elk plekje bezuiden de Waal. Het nieuwe Nijmegen ten noorden ervan lijkt zo veel op ander uitbreidingsgebieden dat ik daar vast wel zou kunnen verdwalen, net zo als destijds in de nieuwbouwwijken aan de westkant van het Maas-en-Waalkanaal. Nee, de oude stad met zijn Waterkwartier, Bottendaal, Willemskwartier, Wolfskuil, Altrade was mij van kindsbeen af vertrouwd. De benedenstad, de Goffert en zelfs de Hazenkamp, de Hatertse Hei, Neerbosch-Oost, Brakkestein en Hatert hadden weinig geheimen voor mij. Hoorde bij mijn biotoop, vormden samen mijn stad. Ik dacht mijn stad te kennen. Maar gisteren ontdekte ik een voor mij tot dat moment volstrekt onbekend plekje. Ik was er nog nooit geweest, wist van het bestaan alleen door een vaag van horen zeggen en zou het ook nu nog niet kennen als een voormalige schoonzus er haar 69+-verjaardag niet had gevierd.
Ik volgde haar routebeschrijving op en sloeg net over de spoorwegovergang rechtsaf en vond nog een plaatsje op een non-descript parkeerterrein. Er zijn tennisvelden en een blokhut van scouting en een ouderwets rood-witte slagboom die open staan en hoog de hemel in wijst. Er is een zaalhockeyhal en het begin van een majestueuze lange beukenlaan. Ik betreed Hortus Nijmegen. Een wat prozaïscher naam voor wat ooit Hortus Arcadië heette. Het was de botanische tuin van de universiteit, maar die activiteit werd wegbezuinigd en nu moest de Hortus het zelf zien te rooien. Arcadië ging failliet, Hortus Nijmegen is de naam van de doorstart. Midden in de stad zo’n lommerrijk en zonnige plaats, aangenaam, niet alleen door het verjaardagsgezelschap. Ik ontdek dat Hobbitstee midden in Nijmegen ligt, een toverplaats in weelderig groen, waar ook nog concertjes worden gegeven onder een parachute, zo groot dat hier ook ooit reuzen moeten zijn geland. Ik ontdek een voor mij nieuw stukje Nijmegen. Mijn stad wordt nog weer mooier dan ik hem al vond.
Archieven
- oktober 2021
- juli 2021
- mei 2021
- april 2021
- maart 2021
- februari 2021
- januari 2021
- december 2020
- november 2020
- oktober 2020
- september 2020
- augustus 2020
- juli 2020
- juni 2020
- mei 2020
- april 2020
- maart 2020
- februari 2020
- januari 2020
- december 2019
- november 2019
- oktober 2019
- september 2019
- augustus 2019
- juli 2019
- juni 2019
- mei 2019
- april 2019
- maart 2019
- februari 2019
- januari 2019
- december 2018
- november 2018
- oktober 2018
- september 2018
- augustus 2018
- juli 2018
- juni 2018
- mei 2018
- april 2018
- maart 2018
- februari 2018
- januari 2018
- december 2017
- november 2017
- oktober 2017
- september 2017
- augustus 2017
- juli 2017
- juni 2017
- mei 2017
- april 2017
- maart 2017
- februari 2017
- januari 2017
- december 2016
- november 2016
- oktober 2016
- september 2016
- augustus 2016
- juli 2016
- juni 2016
- mei 2016
- april 2016
- maart 2016
- februari 2016
- januari 2016
- december 2015
- november 2015
- oktober 2015
- september 2015
- augustus 2015
- juli 2015
- juni 2015
- mei 2015
- april 2015
- maart 2015
- februari 2015
- januari 2015
- december 2014
- november 2014
- oktober 2014
- september 2014
- augustus 2014
- juli 2014
- juni 2014
- mei 2014
- april 2014
- maart 2014
- februari 2014
- januari 2014
- december 2013
- november 2013
- oktober 2013
- september 2013
- augustus 2013
- juli 2013
- juni 2013
- mei 2013
- april 2013
- maart 2013
- februari 2013
- januari 2013
- december 2012
- november 2012
- oktober 2012
- september 2012
- augustus 2012
- juli 2012
- juni 2012
- mei 2012
- april 2012
- maart 2012
- februari 2012
- januari 2012
- december 2011
- november 2011
- oktober 2011
- september 2011
- augustus 2011
- juli 2011
- juni 2011
- mei 2011
- april 2011
- maart 2011
- februari 2011
- januari 2011
- december 2010
- november 2010
- oktober 2010
- september 2010
- augustus 2010
Links