Mallemolen

Soms denk ik wel eens dat het bekende  Kinderen voor Kinderenliedje “Ik word altijd wakker met een wijsje in mijn hoofd” voor mij geschreven is. Er hoeft maar iets te gebeuren en er komt een min of meer toepasselijk liedje in mijn hoofd, dat ik dan zacht meezing of neurie. Daar zal vast wel een af andere  psychologische of neurologische verklaring voor te vinden zijn, zoals bij anderen de dagen van de week zich laten combineren met bepaalde kleuren of cijfers ook een kleur hebben. Naast dat horen van associatieve wijsjes overkomt het mij ook geregeld dat ik bij het zien van bepaalde beelden op tv ook ruik wat er te zien is. Zal ook wel iets te maken hebben met het reageren van de neurotransmitters ergens in mijn hersens, die onverwachte verbindingen leggen.
Maar terug naar de liedjes in mijn hoofd. Het seizoen is weer begonnen, dus die zangdrift wordt nu weer eens in de veertien dagen keurig gekanaliseerd in mijn deelname aan het onvolprezen smartlappenkoor “De Jammerlapjes”. Een koor, ik schreef er ooit eerder over, dat bestaat uit heel veel dames, alten en sopranen en zo weinig heren dat een verdeling in stemgroepen niet eens aan de orde is. Dat koor bestaat dus uit alten, sopranen en mannen. En geloof het of niet, soms lukt het zelfs om driestemmig te zingen.
Het repertoire van het het koor beperkt zich, zijn naam waarmakend, tot smartlappen. Dat leidt vaak tot hemeltergende teksten over eenzame nachten, verlaten geliefden en vroeg halfwees geworden kinderen die smachten naar een gitaar of de zo ontbeerde moederliefde. Teksten die nauwelijks serieus te nemen zijn, maar daardoor een meer dan galmende interpretatie toelaten.
Ik ijver al een tijdje in het koor om “De Mallemolen”, de Nederlandse Eurovisiesongfestival bijdrage van 1977 op het repertoire te krijgen. Gewoon, omdat ik dat al bijna 40 jaar een lekker liedje vind. Ik wijs onze dirigente bijna elke bijeenkomst op dat liedje en braaf schrijft zij mijn wensje op een papiertje dat zij naar alle waarschijnlijkheid vervolgens kwijt raakt met als gevolg dat de mallemolen in ons koor nog steeds stil staat. Misschien helpt dit stukje als herinnering.